Wprowadzenie do książki

Módl się ufaj i nie martw się

  Pewnego dnia spojrzałam na leżący na moim biurku stos numerów „Módl się, ufaj i nie martw się”, kwartalnika poświęconego Ojcu Pio, który redaguję. Przyszło mi na myśl, że zebrało się ich wystarczająco dużo, by ułożyć z nich książkę. Tak właśnie powstał niniejszy tom.
  Większość opublikowanych tu historii pochodzi z wywiadów przeprowadzonych przeze mnie i mojego męża, Rona, z ludźmi, którzy osobiście spotkali Ojca Pio. Nigdy nie przypuszczałam, że będziemy mieli okazję porozmawiać z tyloma znającymi go osobami, ale kiedy rozeszła się wieść, że zbieramy takie świadectwa, ku naszej radości zgłosiło się wiele osób chętnych, by się nimi podzielić. Możliwość spisania ich opowieści była dla nas prawdziwym błogosławieństwem. Przeprowadzając te rozmowy, odwiedziliśmy wiele miejsc w całych Stanach Zjednoczonych.
  Część rozdziałów niniejszej książki dotyczy różnych aspektów życia i duchowości Ojca Pio, które zawsze mnie interesowały. Jeszcze inne rozdziały zostały poświęcone jego dawnym przyjaciołom. Nie miałam zaszczytu poznać ich osobiście, ale ich historie są ponadczasowe i niezwykle inspirujące. Dołączyłam także część korespondencji, jaką od lat prowadzę z duchowymi dziećmi Ojca Pio mieszkającymi blisko mnie i w odległych rejonach świata.
  Rozmyślanie o życiu Świętego, o jego dziełach oraz jego wnikliwym pojmowaniu głębi życia duchowego stanowiło dla mnie nieocenioną pomoc w drodze do wiary. Papież Paweł vi powiedział kiedyś: „Współczesny świat nie potrzebuje nauczycieli i kaznodziejów, lecz świadków”. Ojciec Pio był jednym z takich świadków.
  Często nazywano go „największym mistykiem dwudziestego wieku”. Zgadzam się z tym stwierdzeniem. Rozmawiając z tyloma osobami, które spotkały Ojca Pio, mogłam wejrzeć w duszę obdarzoną nadzwyczajnymi darami mistycznymi oraz przywilejami, a także w szczególny sposób pobłogosławioną przez Boga. Tym właśnie spojrzeniem chcę się z wami podzielić w niniejszej książce.