Wprowadzenie do książki

Jezus mówi do ciebie

   Lata mijają, a ja w chwilach kontemplacji wciąż otrzymuję od Boga osobiste przesłania. Im cięższe jest moje życie, tym bardziej potrzebuję tych zachęcających wskazówek od Stwórcy. Ciche trwanie przy Bogu jest tak samo ważne jak moje zapiski z tych chwil medytacji. W zasadzie zdarza mi się czasem, że trwam przy Bogu, nie zapisując ani słowa. Gdy tak skupiam się na Panu, czasem doświadczam „pełni radości” (Ps 16,11), a czasem po prostu rozkoszuję się Jego łagodnym towarzystwem i pozwalam, aby napełniał mnie swoim Pokojem. Przez te wszystkie lata słuchania Pana z długopisem w dłoni czułam, że temat Pokoju Bożego odgrywa w moich zapiskach coraz ważniejszą rolę. Jestem pewna, że ta tendencja po części odzwierciedla moje osobiste pragnienie, ale gdy poznaję nowe osoby, przekonuję się, że balsamu w postaci Jezusowego Pokoju potrzebuje większość z nas.
    Fragmentem Pisma, który zmienił moje życie, jest ten oto werset z Księgi Psalmów: „Zatrzymajcie się, i we Mnie uznajcie Boga” (Ps 46,11).
   Słowa „zatrzymajcie się” można też tłumaczyć jako: „rozluźnijcie się”, „puśćcie” lub „przestańcie się starać”*. W tym wersecie Bóg w sugestywny sposób zachęca nas do tego, abyśmy odłożyli na bok swoje troski i szukali Jego Obecności. Wierzę, że Bóg pragnie tych cichych momentów bardziej niż my sami. Wierzę też, że Pan nigdy nie przestaje mówić do tych, którzy Go słuchają (J 10,27) i nieustannie polegam na pomocy Ducha Świętego w tym względzie. Zgadzam się z J.I. Packerem, który w swojej książce Your l:ather Loves You [Twój Ojciec cię kocha] pisze: „Bóg [...] kieruje naszym umysłem, gdy rozmyślamy w Jego obecności”.
     Wsłuchiwanie się w Boży głos pomogło mi zbliżyć się do Pana bardziej niż jakiekolwiek inne ćwiczenie duchowe, więc chcę się podzielić częścią tych przesłań. W wielu częściach świata chrześcijanie zdają się dążyć do głębszego doświadczenia Obecności i Pokoju Jezusa. Zapiski zawarte w niniejszej książce wychodzą naprzeciw tej potrzebie. Jedynym nieomylnym Słowem Boga pozostaje oczywiście Biblia; treść moich notatek musi być zgodna z tym niezmiennym wyznacznikiem. Narratorem niniejszej książki uczyniłam Jezusa, więc to do Niego odnoszą się wszystkiezaimki w pierwszej osobie liczby pojedynczej („Ja”, „Mój”). Zaimek „ty” odnosi się do ciebie, Czytelniku; masz zatem wrażenie, że mówi do ciebie Jezus.
  Po każdej notatce odsyłam czytelnika do określonego fragmentu Pisma. Gdy słuchałam Boga, często na myśl przychodziły mi wersety Biblii lub ich urywki, i postanowiłam wpleść je w swoje zapiski. Słowa pochodzące z Pisma (parafrazy lub cytaty) złożono kursywą. Niektóre z podanych na końcu odnośników dotyczą właśnie tych wyróżnionych fragmentów. Inne odwołania są mniej oczywiste; zamieściłam je, aby skłonić czytelnika do głębszych przemyśleń. Niektóre z wersetów pojawiają się nader często, a to dlatego, że Bóg wielokrotnie się nimi posiłkował, aby dodawać mi sił i otuchy, skłaniając mnie do odwrócenia wzroku od „niewielkich utrapień mojego obecnego czasu” (2 Kor 4,17) i spojrzenia na świat z perspektywy wieczności.
   Tematem, który często powracał, gdy wsłuchiwałam się w głos Boga, była istota wdzięczności i zaufania. Te dwie wartości są dość szeroko omówione także w Biblii i mają dla nas kluczowe znaczenie, jeśli chcemy cieszyć się Obecnością i Pokojem Jezusa. Przesłania stanowiące treść niniejszej książki powinno się czytać powoli, najlepiej w ciszy.
    Zachęcam cię, Czytelniku, do założenia dziennika i przelewania na papier wszelkich myśli oraz wrażeń, jakie zostaną ci zesłane, gdy będziesz trwać w Jego Obecności. Pamiętaj, że Jezus to Emmanuel, Bóg y nami. Niech coraz hojniej obdarza cię swoją Obecnością i Pokojem.

Sarah Young