Wojna totalna Armia czerwona od klęski do zwycięstwa

średnia: 0.0 ocen: 0

42,42 PLN

49,90 PLN

Oszczędzasz 7.48 PLN

Dajemy Ci 30-dniową gwarancję zwrotu zakupionego towaru!

Poinformuj mnie gdy produkt będzie dostępny

Promocja

Wojna totalna Armia czerwona od klęski do zwycięstwa

KOD: 978-83-08-05081-1

Autor: Michael Jones

Koszt wysyłki od: 5.90 PLN

Wydawca: Literackie

Wprowadzenie do książki

Wojna totalna Armia czerwona od klęski do zwycięstwa

Każdego roku 22 czerwca, a więc w rocznicę dnia, który Rosjanie przyjmują za początek wojny, zbierają się jej weterani, aby podczas cichej uroczystości przy świetle świec oddać cześć poległym. Władimir Chotienkow w 1941 roku był zwykłym wiejskim chłopakiem, który nie znosił widoku krwi.

„Kiedy mama poprosiła mnie, bym zabił kurę, nie byłem w stanie tego zrobić" — wyznał.

Ale w obliczu straszliwego najeźdźcy ten wrażliwy chłopak potrafił odnaleźć w sobie niewiarygodną moc. W 1943 roku, gdy pod Kurskiem niemieckie czołgi rozjechały jego okopy, najpierw przetaczając się po nich, a następnie powracając, by pogrzebać znajdujących się w nich obrońców pod zwałami ziemi, Chotienkow olbrzymią siłą woli wydostał się spod rozmokłej gliny. Zdumieni żołnierze z sąsiedniego okopu (którzy sami mieli zostać w podobny sposób rozjechani) pamiętają, jak gramolił się na powierzchnię, ściskając w rękach dwa koktajle Mołotowa, i po chwili podpalił nimi zagrażającego im napastnika.
Od rosyjskich żołnierzy wymagano w zasadzie jednego: by stali w wyznaczonym miejscu i walczyli. Za wycofanie się bez rozkazu z zajmowanych pozycji groziły surowe kary. Dopiero po upadku reżimu komunistycznego wielu weteranów mogło mówić o tym otwarcie. Jakow Studiennikow obsługiwał jedyny karabin maszynowy, który mógł strzelać do kompanii nacierających Niemców pod Ponyriami, na północnym odcinku Łuku Kurskiego. Zapytany o swoją heroiczna postawę odpowiedział:

„A cóż innego miałem robić? Gdybym się poddał Niemcom, i tak bym zginął. A gdybym próbował się wycofać, trafiłbym pod sąd wojenny".

Ale już po chwili dodał:

„Walczyłem o moją ojczyznę!."

W dniu 22 czerwca 2011 roku przypadła siedemdziesiąta rocznica wybuchu Wielkiej Wojny Ojczyźnianej, a przy tym dla większości z żyjących jeszcze weteranów ostatnia taka okrągła rocznica, której spodziewali się doczekać. To właśnie ich losy postanowiłem prześledzić, począwszy od Stalingradu — gdzie koleje tej wojny uległy odwróceniu — aż po Berlin, gdzie wszystko się zakończyło.