Podwójne spełnienie

Narodziny
   Pierwszym i najbardziej decydującym sukcesem w naszym życiu były nasze narodziny. Odnieśliśmy go w szczególności wtedy, kiedy musieliśmy o własnych siłach przedostać się do światła, zwłaszcza zaś, kiedy udało się nam to bez ingerencji z zewnątrz. To wtedy po raz pierwszy musieliśmy udowodnić naszą umiejętność przebicia. Sukces ten wpływa na nas przez całe nasze życie. To z tego doświadczenia zyskujemy siłę do skutecznego przebijania się w kolejnych latach.
   Czy idę tu za daleko? Co takie przeżycie sukcesu ma wspólnego z naszymi późniejszymi sukcesami w pracy i w zawodzie? Czy nasze dalsze sukcesy naprawdę zależą w znaczący sposób od tego pierwszego?
J   ak zachowuje się później dziecko i dorosły, który przychodzi na świat poprzez cesarskie cięcie, czy też ten, przy narodzinach którego lekarz zmuszony jest użyć kleszcze? Albo kiedy pojawia się na świecie zbyt szybko i pierwsze tygodnie lub miesiące spędzić musi w inkubatorze? Jak udaje mu się później dotrzeć do własnej samodzielności i siły przebicia?
    Oczywiście działanie tych pierwszych doświadczeń możliwe jest do pokonania w późniejszych latach, przynajmniej w pewnym stopniu. Jak ze wszystkich ciężkich i trudnych sytuacji, tak samo i w tym wypadku, jesteśmy w stanie zyskać z wydarzenia tego szczególną siłę.
Zdarzenia takie stawiają nam równocześnie granice i stają się naszym wyzwaniem, którego pokonanie uda się nam dopiero wtedy, kiedy poznamy jego korzenie i nadrobimy lub odzyskamy w pewien sposób to, czego nam brakowało, chociażby pozwalając sobie na pomoc z zewnątrz.

Znaleźć i przyjąć swoją matkę

   Kolejnym decydującym wydarzeniem i następnym sukcesem był ruch ku matce, tej matce, która staje naprzeciwko nas, przykłada nas do swojej piersi i karmi. Wraz z jej mlekiem przyjmujemy życie, będąc już poza jej ciałem.
   Co pozwala nam wtedy odnieść sukces i przygotowuje równocześnie na późniejsze sukcesy w naszym życiu i naszym zawodzie?
   Przyjąć matkę jako źródło naszego życia, ze wszystkim tym, co od niej ku nam płynie. Wraz z nią przyjmujemy nasze życie. Przyjmujemy je na tyle, na ile jesteśmy w stanie przyjąć ją samą.
  Takie przyjmowanie jest aktywne. Musimy ssać, aby mogło płynąć jej mleko. Musimy wołać, aby przyszła. Musimy się cieszyć z tego, co nam daje w prezencie. To ona nas ubogaca.
   W późniejszym życiu zauważyć będzie można, że ten, komu udało się w pełni przyjąć swoją matkę w taki sposób, będzie odnosił sukcesy i zazna szczęścia. Tak jak ktoś odnosi się do swojej matki, tak też odnosi się do swojego życia i do swojego zawodu. Jak długo odtrąca swoją matkę, tak długo odpycha od siebie swoje życie, swoją pracę i swój zawód. W podobny sposób i tak samo długo odrzuca go jego własne życie, jego praca i jego zawód.
   Tak jak ktoś cieszy się swoją matką, tak życie cieszy się nim, a tym samym radość ma z niego też i jego praca. Tak jak jego matka mu daje coraz więcej i więcej, jeśli przyjmuje od niej z miłością, tak samo jego życie i jego praca obdarowują go sukcesami w równym stopniu.
  Ten, kto ma do swojej matki pretensje, ten staje przeciwko szczęściu i życiu. Jeśli matka widzi w jego oczach zarzuty i odrzucenie, wtedy życie i sukces odsuwają się od niego.
  Gdzie zaczyna się nasz sukces? Zaczyna się przy naszej mamie.
  Skąd przychodzi do nas sukces? Kiedy wolno mu do nas przyjść? Wtedy, kiedy wolno przyjść do nas naszej mamie i kiedy czcimy ją jako naszą matkę.

Pierwotny ruch ku matce

   Wielu ludziom na drodze do przyjmowania swojej matki staje pewne wczesne doświadczenie związane ze zbyt szybkim oddzieleniem od niej. Ma to miejsce na przykład wtedy, kiedy zostali oni oddani na jakiś czas, albo kiedy matka była chora i musiała odpoczywać, czy też wtedy, gdy sami byli chorzy, a jej nie wolno było w tym czasie przychodzić z wizytą. Doświadczenie takie staje się skutkiem głębokich zmian w naszym późniejszym zachowaniu.