Wprowadzenie do książki

Wyższa szkoła hipnozy

   Osoba zahipnotyzowana zachowuje się tak samo jak niewidomy. Nie ma w tym żadnej symulacji - można to przetestować stawiając na drodze zahipnotyzowanego jakiś przedmiot, w który boleśnie uderzy. Oczywiście wcześniej trzeba zasugerować, że ślepota potrwa zaledwie kilka chwil, aby nie wywołać paniki.
   Z takim samym powodzeniem można oczywiście wywołać pozytywne złudzenia. Znany jest eksperyment z grą w karty. Daje się zahipnotyzowanemu sugestię, że jedna określona karta jest oznaczona czarną kropką. Z reguły zahipnotyzowany rozpoznaje taką kartę wśród innych i potrafi ją wyciągnąć z talii, choć w rzeczywistości nie jest ona w ogóle oznaczona.
   Kiedy mówi się o hipnozie, ma się najczęściej na myśli stan snu, tak zwany sen hipnotyczny. Stan hipnotyczny z zewnątrz wygląda jak lekki sen, ale faktycznie istnieją między nimi spore różnice. Hipnoza jest stanem zawężonej świadomości, ale wówczas mogą występować wszystkie odcienie senności i czuwania.
    Według Pawłowa tylko niektóre części mózgu są na stałe wyłączone, nigdy wszystkie. Dzięki pośrednictwu włosowatego systemu naczyniowego czynności wyższych ośrodków mózgu zostają zmniejszone, tak że osoba traci równowagę. Z powodu obniżonego progu świadomości powstaje pewne pokrewieństwo ze snem, ale nie doskonała analogia, choć zdarza się, że hipnoza przechodzi w sen. W hipnozie zmieniają się ciągle stany pobudzenia i zahamowania w różnych obszarach mózgu, przy czym zahamowania przeważają w stanie czuwania, a pobudzenie podczas snu. Według Pawłowa sen i hipnoza przez ten sam proces psychologiczny wyciszają wewnętrzne zahamowania; w trakcie snu także nie śpią wszystkie części mózgu. Stan snu różni się jednak od snu hipnotycznego następującymi kryteriami:

W hipnozie:

• ma miejsce podwyższona uwaga na podawane sugestie, 
• pacjent słyszy każde słowo i dźwięk, 
• pacjent jest w małym stopniu krytyczny, 
• jego świadomość jest zawężona, ale czuwa, 
• orientacja w czasie i przestrzeni jest zachowana, 
• zdolność do przypominania sobie jest zachowana, jeśli nie zasugerowano inaczej, 
• z hipnotyzowanym można rozmawiać. 

We śnie:

• śpiący jest pozbawiony uwagi, 
• przyjmowanie bodźców jest praktycznie zablokowane, 
• śpiący nie jest krytyczny, 
• świadomość jest zablokowana, 
• brak orientacji, 
• zdolność przypominania sobie jest zablokowana, 
• ze śpiącym nie można rozmawiać.

   W hipnozie świadomość jest skierowana na hipnotyzera. Kontakt z nim nazywa się „raportem". Podczas gdy bodźce z otoczenia pozostają w tle, na pierwszy plan w świadomości hipnotyzowanego dociera szczególnie intensywnie to. co mówi hipnotyzer. W tym kontakcie zdolności krytyczne są znacznie mniejsze, jednak obecne. Kiedy hipnotyzowanemu da się sugestię, która leży poza jego strukturą osobowości - np. aby się rozebrał lub kogoś zastrzelił - to trans hipnotyczny zostanie przerwany, a pacjent budzi się.

Podsumowując:

1. Zjawisko hipnozy nie ma nic wspólnego z magią i siłami nadprzyrodzonymi. 
2. Hipnoza nie jest równoznaczna ze sztucznym zasypianiem. Jej objawy mogą być różne i zależą ocl osobowości hipnotyzera i od użytych metod. 
3. Hipnoza nie jest równoznaczna z sugestią, choć zwiększa znacznie podatność na nią. 
4. Hipnoza może wpływać negatywnie i pozytywnie nie tylko na choroby, ale także na ciężkie organiczne zaburzenia. 
5. Głębokość hipnozy, jak również wywieranie sugestywnego wpływu zależą w znacznym stopniu od całokształtu psychicznej sytuacji hipnotyzowanego, w szczególności od jego aktywności/bierności psychicznej. 
6. W trakcie hipnozy może zostać zasugerowane dowolne złudzenie zmysłowe - zarówno pozytywne, jak i negatywne.
7. Hipnoza i sen nie są identycznymi stanami, jednak hipnoza tak jak sen jest naturalnym zjawiskiem w życiu ludzi i zwierząt. 
8. Każdy, kto umie spać, może zostać zahipnotyzowany, jednak głębokość i symptomy tego stanu są indywidualnie zróżnicowane. 
9. Hipnoza nie jest złotym środkiem na wszystkie dolegliwości, ale w rękach doświadczonego terapeuty stanowi wspaniałą możliwość niesienia pomocy.