Wprowadzenie do książki

Pigułka przywództwa Brakujący element motywujący ludzi

   Pewnego słonecznego dnia w korporacyjnej Ameryce firma Leadership Pili Industries (LPI) otworzyła swoją pierwszą fabrykę, a jej reklama znalazła oddźwięk w ogólnokrajowych środkach przekazu. Zawierała ona mianowicie następujący przekaz firmy: „Możemy zmieścić wszystkie cechy skutecznego przywództwa w jednej pigułce".
   Lata prac laboratoryjnych i badań pilotażowych opłaciły się. Firma ochrzciła swój sztandarowy produkt mianem Pigułki Przywództwa i zaczęła wprowadzać go na rynek w całym kraju.  
   Pigułka Przywództwa była traktowana przez prasę jako niezwykła innowacja. Ponarzekawszy na brak utalentowanych przywódców w biznesie, polityce i innych kręgach wymagających organizacji, media zażądały dodatkowych informacji.
   Rzecznik LPI oznajmił, że „wypuszczeniu Pigułki Przywództwa na rynek towarzyszy badanie branży".
   Próbując określić rynek zbytu dla swojego nowego produktu, firma LPI zleciła niezależnej agencji przeprowadzenie badania serii grup fokusowych, by uzyskać odpowiedzi na różne ważne pytania. Większość respondentów szczególnie chętnie odpowiedziała na jedno z nich, a mianowicie: „Ilu spotkanych przez siebie przywódców uważają Państwo za naprawdę wielkich}".
— Dane uzyskane od grupy badanej są obiecujące — stwierdził publicznie rzecznik po analizie uzyskanych danych sprzedaży. — Prezes i wszyscy członkowie zarządu są zaniepokojeni brakiem głębi przywództwa w ich własnym gronie, zwłaszcza na średnim poziomie zarządzania.
   Jedynie kilku kierowników i parę osób mających bezpośredni kontakt z klientami uważa, że pracuje bądź pracowało pod kierownictwem prawdziwego przywódcy.
    Badania przypadku przeprowadzone przez psychologów biznesu z ogólnokrajowej agencji badawczej potwierdziły te dane.
   „Większość firm, instytucji publicznych i organizacji pozarządowych znajduje się w permanentnym kryzysie przywództwa" — donosiła jedna z publikacji agencji. „Ciągły stres i brak poczucia bezpieczeństwa wciąż dominują w środowisku zawodowym. Co gorsza, nic nie wskazuje na to, by w najbliższym czasie miała nastąpić jakakolwiek poprawa".
   Oczekiwanie na pojawienie się Pigułki Przywództwa wywołało falę ekscytacji, którą dawało się odczuć w salach konferencyjnych. Pracownicy dyskutowali na temat pigułki w czasie przerw. Nikt nie był w stanie uwierzyć, że może istnieć środek na poprawę jakości przywództwa.
— Czy taka pigułka będzie w stanie wyeliminować miłośników detalicznego zarządzania i apodyktycznych kierowników? — zastanawiali się inni. — Czy faktycznie doczekamy się czasów, w których przywódcy będą robić to, co mówią?
   Jednocześnie wszyscy ci ludzie byli zgodni co do tego, że obietnice dawane przez producentów pigułki roztaczają wizję pięknej przyszłości.
    Chociaż poparcie dla Pigułki Przywództwa było ogromne, jedna z osób powszechnie szanowanych w świecie przywództwa organizacyjnego, nazywana nie bez przyczyny Skutecznym Przywódcą, gdyż niejednokrotnie udowodniła swoją sprawność w praktyce, zalecała daleko posuniętą ostrożność.
— Jeżeli skład Pigułki Przywództwa nie będzie należycie dobrany, wyrządzi ona więcej szkody niż pożytku — stwierdził Skuteczny Przywódca w jednym z programów publicystycznych.