Wprowadzenie do książki

Pyszne chwasty

   Chwasty to silne rośliny, nie trzeba ich nawozić, pielić ani podlewać. Nie straszne im nawet przymrozki. Wystarczy wyrwa w chodniku lub szczelina pod domem, aby mogły swobodnie rosnąćTrzeba tylko pamiętać, że te przeznaczone do zjedzenia powinny być zrywane zdała od zanieczyszczonych terenów.
   Naprawdę warto spojrzeć na chwasty przychylniejszym okiem i dostrzec w nich kulinarne skarby. Nie gwarantuję, że każda z opisanych roślin będzie wszystkim od razu smakować, ale serdecznie namawiam do przekroczenia niewidzialnej bariery chwastofobii, bo dostarczają one bardzo ciekawych wrażeń. Wiele osób szuka nowych doznań kulinarnych w egzotycznych daniach sprowadzanych z drugiego końca świata, a tymczasem pod naszymi stopami rosną składniki, których smaków nie znamy, a które zachwycają aromatem i pozwalają zadziwić rodzinę i znajomych.
   Rośliny zielne i kwiaty są w naszej kulturze głęboko zakorzenione. Od wieków były cenione ze względu na właściwości lecznicze, a niektórym wprost przypisywano magiczną moc. Pokrzywa, bluszczyk kurdybanek, podagrycznik, babka, skrzyp polny, stokrotka, gwiazdnica i bylica (wszystkie poza ostatnią są opisane w tej książce) to tradycyjna dziewiątka magicznych ziół według mitologii celtyckiej. Natomiast w tradycji chrześcijańskiej dzikie rośliny wciąż są noszone do kościoła na poświęcenie w dniu Matki Boskiej Zielnej. Skład tradycyjnych bukietów mógł się różnić w zależności od regionu, lecz nigdy nie był przypadkowy, gdyż święcone rośliny zwalczały choroby dotykające ludzi oraz trzodę. Bukiety z dziurawca, krwawnika, piołunu, mięty, kopytnika, macierzanki, wrotyczu oraz kłosów zboża obecnie uzupełniają często kwiaty ogrodowe, ponieważ symboliczne znaczenie tych roślin stopniowo zaciera się w zbiorowej pamięci.
    W polskiej tradycji spożywanie zielnych części dzikich roślin kojarzy się z okresami biedy, która dotykała ludzi na przednówku oraz w okresie powojennym. Stąd prawdopodobnie wzięła się duża niechęć do potraw z zielska u osób starszego pokolenia i niemal zupełny brak wiedzy na ich temat u młodszej części społeczeństwa, która nie pamięta tych strasznych chudych czasów. Obecnie rośliny zielne są uznawane za superfood, czyli żywność niosącą zdrowie. Pora więc odsunąć dawne urazy i wykorzystać dzikie rośliny nie jako podstawę biedakuchni, ale jako element wykwintnych, zdrowych i nowoczesnych dań. Bo superfood działa właśnie na takiej zasadzie - usprawnia organizm, gdy jest obecne w codziennej diecie.
    W atlasach da się zazwyczaj znaleźć informację, że liście i pędy roślin można przyrządzać jak szpinak, co jednoznacznie kojarzy się z zieloną bezkształtną papką, która nie wygląda zbyt apetycznie i wielu osobom wiąże się z nieprzyjemnymi wspomnieniami z dzieciństwa. Jednak zarówno ze szpinaku, jak i z dzikich roślin da się przyrządzić setki wspaniałych dań. Pozwólmy zielsku wrócić do łask i odkryjmy jego ogromny kulinarny potencjał.