Wprowadzenie do książki

Każde dziecko może mieć sucho

Chciałabym zapytać was, z jakiego powodu kupiliście tę książkę?

• Ponieważ macie małe dziecko i chcielibyście dowiedzieć się czegoś na temat uczenia dziecka czystości, zanim jeszcze znajdzie się ono na tym etapie rozwoju? W takim razie wraz z tą książką wybraliście nowoczesny, zorientowany na dziecko i dzięki temu skuteczny model uczenia czystości. Znajdziecie tu odpowiedzi na wasze pytania, co sprawi, że będziecie mogli sterować procesem rozwoju dziecka i zrozumieć poszczególne jego etapy. Jak najlepiej pomóc dziecku w stojącym przed nim zadaniu, dowiecie się m.in. z rozdziałów 2. i 3.
• Albo też sięgnęliście do tej książki, gdyż wasze dziecko właśnie jest na etapie nauki panowania nad procesami fizjologicznymi, odnosi już nawet w tej dziedzinie pewne sukcesy i wszyscy z ciekawością czekają na to, co będzie dalej? Teraz naturalnie chcielibyście wszystko robić szczególnie dobrze, aby nie popełnić żadnego błędu i nie prowokować kroków w tył. A właśnie w tym momencie można usłyszeć tyle różnych, często sprzecznych rad. To dodatkowo komplikuje sytuację. W tej książce znajdziecie opis naturalnych etapów procesu nauki czystości. Szczególną pomoc w stabilizowaniu już osiągniętych sukcesów znajdziecie w rozdziałach 1. i 3.
• Być może jednak wybraliście tę książkę, ponieważ — inaczej niż na to wskazuje wiek waszego dziecka i wasze oczekiwania — wasza pociecha wciąż nie radzi sobie z kontrolą pęcherza? Długotrwałe moczenie się powoli, ale w nieunikniony sposób urasta do rangi problemu, zarówno dla was, jak i dla dziecka. Jestem pewna, że po lekturze tej książki lepiej zrozumiecie problem i wkrótce będziecie wiedzieć, jak go rozwiązać. Ważne wskazówki znajdziecie przede wszystkim w rozdziałach 4. i 5.
• A może szukacie rady, gdyż wasze dziecko ma już za sobą długoletni okres moczenia się? Jeśli wszystko, czego do tej pory spróbowaliście, było nieskuteczne, i jeśli wkrótce naprawdę nie będziecie wiedzieć, co dalej — sądzę, że książka ta pomoże zakończyć ten kłopotliwy temat. Pokażę wam, jak przez zupełną zmianę myślenia można znaleźć nową drogę, która wreszcie zaprowadzi was do celu, do opanowania procesów fizjologicznych przez wasze dziecko.

   Jaki rodzaj moczenia występuje u naszego dziecka? Czego już spróbowaliśmy i dlaczego nie przyniosło to żadnych efektów (rozdz. 7.)? Co musimy zrobić szczególnie dobrze, jeśli chcemy coś zmienić (rozdz. 5. i 8.)? Dzięki odpowiedzi na te pytania może dojść do zwrotu w naszym dążeniu do zmiany.   Będę was wspierać i pokazywać, w jaki sposób możecie inaczej spojrzeć na wasze dziecko i jego problem. Dzięki temu wspólnie z dzieckiem znajdziecie odpowiednie jego rozwiązanie.
   Być może chcecie wiedzieć, dlaczego napisałam tę książkę?
   Od wielu lat pracuję z moczącymi się dziećmi i z ich rodzicami. Z dziećmi, które moczą się każdej lub prawie każdej nocy, i z dziećmi, których łóżko często nie jeden raz w nocy „pływa".
   Pracuję także z chłopcami i dziewczynkami, którym codziennie przydarza się mały wypadek, bo nagle spodnie są mokre. A także z tymi najbardziej nieszczęśliwymi, którym katastrofa przydarza się nie tylko co dzień, ale i co noc. Pośród moczących się dzieci, które potrzebują pomocy i rady, są też takie, które — jeśli się dobrze zastanowić — właściwie jeszcze nigdy w życiu nie były tak naprawdę suche. Ale są też i takie, u których moczenie się wystąpiło nagle i (prawie) nieoczekiwanie po miesiącach, a nawet i latach wspaniałego funkcjonowania pęcherza — w ich przypadku rozczarowanie sprawiło, że wcześniejsze sukcesy w tej dziedzinie poszły w zapomnienie.
   Wiem, jak dzieci cierpią przez to, że po prostu nie umieją zapanować nad pęcherzem, jak ciężko im funkcjonować z tym szczególnym problemem w rodzinie, w przedszkolu, wśród przyjaciół, a potem i w szkole. Takim dzieciom powinno się jak najszybciej pomóc. A ponieważ przez wiele lat mojej praktyki towarzyszyłam wielu wysiłkom, by te dzieci wreszcie uzyskały kontrolę nad swoją fizjologią, chciałabym przekazać wam, rodzicom, moje doświadczenia. Abyście mogli wykorzystać wszystkie szansę ukierunkowanej pomocy dla waszego dziecka w procesie uczenia się kontroli nad pęcherzem i sprawić, że będzie to dla niego tak łatwe, jak tylko to jest możliwe.
   Moja praca uświadomiła mi, pod jaką presją znajdują się nie tylko wasze dzieci, ale i wy sami. Chcę wam pokazać — bynajmniej nie udowodnić, że naprawdę możecie pomóc swoim dzieciom. Nawet jeśli okaże się, że pomoc, która w końcu przyniesie efekty, będzie wyglądała zupełnie inaczej, niż byście to sobie wyobrażali.

Freiburg, kwiecień 1998
Wasza Gabriele Haug-Schnabel