Wprowadzenie do książki
Huna Doświadczanie rozumienia
Huna jest zarówno wiedzą, jak i praktyką z zakresu psychologii, filozofii, religii a także doświadczeń życiowych. To wiedza o psychice człowieka i siłach ludzkiego ducha, dostępna dla wszystkich, którzy chcą z niej skorzystać.
Jest przekazywana przez kahunów z pokolenia na pokolenie. Posługuje się specyficznym językiem, w którym zakodowane zostały praktyczne wskazówki do właściwej współpracy trzech jaźni człowieka. Pozwalała ona skutecznie leczyć chorych nawet z chorób uznanych przez dzisiejszą medycynę za nieuleczalne, chodzić boso po rozżarzonej lawie oraz osiągać wymierne sukcesy w życiu codziennym. Przeciętnemu człowiekowi efekty działania tego systemu kojarzyły się z cudami. Huna daje bardzo ciekawe spojrzenie na świat. Znając ją można żyć w radości, szczęściu, zdrowiu, spełniać swoje marzenia. Daje całkowite poczucie bezpieczeństwa i pozwala wpływać na swoją przyszłość i korzystać ze zdolności paranormalnych.
Huna kładzie ogromny nacisk na to, by w życiu codziennym nie czynić krzywdy ani bliźnim, ani sobie i być w zgodzie ze swoim sumieniem. Nie wolno też nigdy prosić o coś, co ograniczałoby wolną wolę innych osób. Istota działania systemu kahunów polega na umiejętnym wykorzystaniu energii, czyli siły życiowej, emocji oraz harmonijnej współpracy trzech oddzielnych, niezależnych od siebie jednostek świadomości człowieka. Według Huny człowiek składa się, najogólniej mówiąc, z podświadomości, świadomości i nadświadomości. Łączność między nimi przebiega następująco: świadomość kontaktuje się telepatycznie poprzez przesyłanie obrazów (wizji) z podświadomością. Ona zaś, jeżeli będzie przekonana, że to, o co prosimy, słusznie się nam należy— przekaże naszą prośbę (modlitwę) nadświadomości. Taki przekaz kahuni nazywali Modlitwą. Jej skuteczność wynika z faktu, że człowiek wie jak i gdzie zanosić swoje prośby. Aby móc spełnić prośby nadświadomość potrzebuje dużego ładunku siły życiowej, którą można uzyskać i zgromadzić przez odpowiednie ćwiczenia oddechowe.
W tym kontekście Huna nie jest tajemna, nie jest też magią, ale pozostanie nią zawsze dla tych, którzy nigdy nie spróbują się nią zająć, nie będą badali i uwzględniali możliwości istnienia użytecznej, psychologicznej wiedzy poza swoimi doświadczeniami.
Warto w tym miejscu zwrócić uwagę, że — wg niektórych źródeł — Huna nie pochodzi z Wysp Hawajskich, lecz została tam przeniesiona przez plemiona, zamieszkujące przed wiekami na Saharze, która wówczas była zieloną i żyzną krainą. Istnieje wszakże pogląd mówiący, że Huna jest dziedzictwem z czasów Mu oraz Atlantydy, przekazanym przez wtajemniczonych MAŃ A'HUNA (ludzi tajemnej mocy), którzy przybyli z Plejad.
Brak jednakże jakichkolwiek dowodów, potwierdzających bądź odrzucających tę tezę. Niemniej jednak jedno jest pewne — Huna jest systemem liczącym co najmniej pięć-sześć tysięcy lat i była już znana w dawnym Egipcie.
Cóż więc mówią takie pojęcia jak Huna czy kahu-na? Badając tradycyjną wiedzę Hawajczyków Long stwierdził, że nie istniała żadna nazwa, która by w pełni oddawała praktyki i metody pradawnych kahunów. Zauważył także, iż ciągle musi pokonywać nieprzeniknioną ścianę milczenia, przełamywać barierę tajemnicy, którą w języku hawajskim określa się jako Hunę. Zatem termin Huna — przyjęty przez Longa — oznacza tajemnicę, co w pełni charakteryzuje całą tajemną wiedzę kahunów. Znaczenie to wynika jednak bardziej z jej charakteru ponieważ Huna obejmuje spektrum dotyczące niewidzialnej, ukrytej strony rzeczy. Z kolei kahuna to, najkrócej mówiąc, kapłan bądź kapłanka, duchowy nauczyciel. Działa on jako swoisty pomost pomiędzy światem duchowym i jego prawami a światem materialnym ze wszystkimi jego przejawami — nieszczęściami, smutkami, problemami. Jest ono złożone z dwóch słów:
Kahu - oznaczające uhonorowanego lub wysokiego sługę, ponoszącego odpowiedzialność za osoby lub dobra;
Na - określające łagodność i spokojną wolność od porywczych emocji.
Kahuna to także ka, pełniące funkcję przedimka oraz huna, która jest ukrytą oraz ochranianą tajemną wiedzą i mądrością. Ka jest również słowem określającym strażnika tajemnicy, przechowującego tajemną wiedzę, jak i oznaczającym należący do. Zatem kahuna to mag, człowiek należący do wiedzy tajemnej, to kapłan, który osiągnął spokój i godność charakteru, zachowujący ochranianą tajemnicę natury podczas stosowania wiedzy w pomaganiu ludziom.
Kandydat na kahunę uczy się wiedzy o materialnym świecie, przejawach jego życia, poznaje prawa rządzące światem duchowym. Musi wiedzieć jaka harmonia i jedność występują w tym świecie, pomiędzy nim a Bogiem i ludzkością.
Szczegółowe Informacje
-
Autor:
Dariusz Cecuda
-
Liczba stron:
198
-
Wymiary:
125x195
-
Oprawa:
Miękka
-
ISBN:
978-83-924222-7-3
-
Rok wydania:
2009