Wprowadzenie do książki

Sekrety wychowywania dziewcząt

Każda dziewczynka przechodzi pięć etapów rozwoju, zanim stanie się kobietą.

  To pięć ważnych lekcji dorastania: poczucia bezpieczeństwa, poznawania świata, relacji z innymi, poszukiwania własnej tożsamości i przejmowania sterów własnego życia. Pomoc dorosłych jest potrzebna na każdym z tych etapów i powinni oni wiedzieć, co należy robić.
  Rodzice, którzy znają mapę rozwoju dziewczynki, mają możliwość zorganizowania życia w taki sposób, aby zapewnić córce to, czego potrzebuje.
  Wasza córka odbywa podróż, a wy jesteście jej przewodnikami, opiekunami i sojusznikami podczas pokonywania tej drogi. To zadanie jest prawdopodobnie najważniejszym, jakiego się podejmiecie w życiu.

Pięć etapów dzieciństwa

   Oczywiście każda dziewczynka jest inna, ale wszystkie muszą pokonać podobną drogę. Poszczególne jej etapy różnią się od tych, przez jakie przechodzą chłopcy, i przypadają w innych przedziałach wiekowych. Możesz odszukać w kolejnych rozdziałach wiek swojej córki i bardziej szczegółowo zapoznać się z tym, co jej dotyczy. Na początek warto jednak zyskać ogólny obraz sytuacji...

Etap 1: Poczucie bezpieczeństwa -Czy jestem bezpieczna i kochana? (od urodzenia do drugiego roku życia)

   Dzieci są najmniej samodzielnymi młodymi na Ziemi. Rodzą się zupełnie bezbronne i instynktownie wyczuwają, że otaczający je dorośli muszą je kochać, w przeciwnym razie nie troszczyliby się o potomstwo. Nie wystarczy nakarmić i ubrać. Gdyby tak było, twoją córką mogłyby się zająć maszyny, ale taka opieka nie pozwoliłaby jej rozwinąć inteligencji ani życzliwości. W rezultacie wyrosłaby na bardzo dziwną istotę. Dzięki trosce rodziców -którzy czule się nią zajmują, śpiewają jej, rozmawiają z nią, huśtają ją i łaskoczą, a przede wszystkim kochają - dziewczynka rozwija pełnię swoich możliwości i rodzi się w niej przekonanie, że życie jest dobre. Zaspokojone zostają jej potrzeby emocjonalne i fizyczne. To wszystko pozwala jej poczynić fundamentalne spostrzeżenie: Jestem kochana i bezpieczna. Ta świadomość zostaje w niej już na zawsze.

Etap 2: Poszukiwania - Czy świat jest fajnym i interesującym miejscem? (2-5 lat)

  To czas, kiedy dziewczynka uczy się pewności siebie, ciekawości świata, zaradności i kreatywności. Podstawą jest poczucie bezpieczeństwa nabyte na pierwszym etapie: „Skoro dorośli są blisko i troszczą się o mnie, mogę spokojnie zająć się zabawkami, bawić w ogrodzie, dreptać po trawie, grzebać w piasku i zbierać kamienie oraz liście".
  Dzieci, które nie mają dającej im poczucie bezpieczeństwa więzi z matką, nie interesują się światem wokół siebie. Za bardzo się boją, że mama lub tata je zostawią.
   Na tym etapie możesz uczyć córkę malować, budować, tworzyć i cieszyć się światem rzeczy, zwierząt oraz ludzi. Jeśli kochający dziewczynkę dorośli uczestniczą razem z nią w części takich zajęć, podchwyci ona ich entuzjazm oraz przyjemność, jaką sprawia robienie różnych rzeczy. Jej mózg trwale nastawi się na poznawanie. Nauczysz ją, że życie jest przygodą. Odtąd do nowych rzeczy oraz wyzwań będzie podchodziła pozytywnie.

Etap 3: Umiejętności społeczne - Czy potrafię znaleźć wspólny język z innymi? (5-10 lat)

  Czasem nie jest łatwo dogadać się z innymi dziećmi i dorosłymi - nawet z mamą, tatą i rodzeństwem - ale przeważnie jest super. Twoja córka się uczy, że zabawa staje się fajniejsza, jeśli się czymś podzieli, ustąpi, zrobi coś wspólnie i będzie się bawić razem z innymi, niż gdy jest sama. Staje się to możliwe dopiero około trzeciego lub czwartego roku życia, i na początku nie jest łatwo. Najpierw uczy się tego od mamy lub taty, potem także od innych. Powoli zaczyna rozumieć, że nie jest pępkiem świata. Inni ludzie również są ważni.
   Przez całą szkołę podstawową dziecko powoli ćwiczy się w tej najbardziej złożonej umiejętności - szanowania siebie, a zarazem doceniania innych i traktowania ich z szacunkiem. Tu także potrzebne są fundamenty budowane na poprzednich etapach: maluch traktowany życzliwie uczy się życzliwości; traktowany z wrażliwością rozwija empatię; traktowany uczciwie wyrasta na uczciwego.
  Twoja córka się przekonuje, że większość ludzi jest w porządku: „Lubię was. Pobawmy się!".
  Zaczyna się jej podobać przebywanie w grupie, staje się towarzyska. Już zawsze będzie umiała porozumiewać się z innymi w pozytywny i skuteczny sposób.

Etap 4: Rozwijanie własnej tożsamości i duszy - Czy zdołam odkryć moje prawdziwe „ja" i przekonać się, co naprawdę daje mi szczęście? (10-14 lat)

   Im bliżej okresu dojrzewania, tym większe poczucie odrębności i silniejsza potrzeba niezależności oraz prywatności u twojej córki. Daleko jej jeszcze do dorosłości, ale już nie jest dzieckiem. Jak drzewo zimą, zbiera siły, aby zakwitnąć, gdy przyjdzie na to pora. W tym wieku zaczyna umacniać swoje „ja" - czyli to, jaka jest naprawdę. Na tym etapie potrzebuje pomocy, aby określić, na czym najbardziej jej zależy, co jest dla niej najważniejsze, a także jakie są jej zainteresowania i pasje. Często odkrywa w sobie „iskrę" - coś, co uwielbia robić i co daje jej wielką radość, poczucie spełnienia i twórczy sposób na ofiarowanie światu czegoś z siebie. Krótko mówiąc, powód, dla którego warto żyć.
  Buduje własną tożsamość dzięki działaniu i wierze w siebie. Stopniowo umacnia swój wewnętrzny świat, co pozwala jej w większym stopniu uwolnić się od potrzeby aprobaty innych, która prześladuje wiele nastolatek i zmienia je w nudne konformistki.
  Duch dziewczyny jest jak dzikie zwierzę, silne i sprytne, ale też nieufne. Potrzeba czasu i spokoju, aby się ujawnił. Kiedy córka wreszcie odkryje własną tożsamość i duszę, będzie odpowiednio przygotowana, aby stanąć w obliczu ważnych życiowych decyzji: świadomego rozpoczęcia życia intymnego, wyboru zawodu czy oceny, jakiej grupy rówieśniczej warto się trzymać. Dziewczyna, która zna własną duszę, potrafi być łagodna, ale zarazem ma w sobie stal i nie daje sobą łatwo manipulować lekkomyślnym chłopakom i fałszywym przyjaciołom. Jest lojalna, niezłomna i troszczy się o bliskie osoby. Nie zapomina też o sobie.

Etap 5: Krok w dorosłość - Czy potrafię wziąć na siebie odpowiedzialność za własne życie? (14-18 lat)

   W wieku osiemnastu lat twoja córka staje u progu dorosłości, a jako czternastolatka zaczyna poważne przygotowania do tak ogromnego skoku. Skupiają się one głównie na sprawach praktycznych - nauce gospodarowania pieniędzmi, zarządzania czasem, prowadzenia samochodu, pilnowania, by mieć co jeść i w co się ubrać, oraz dbania o zdrowie i bezpieczeństwo - ale zachodzi również znacząca zmiana w podejściu do życia. Dlatego między czternastymi urodzinami a dorosłością potrzebne jest ważne wydarzenie -swego rodzaju rytuał, który wyznacza osiągnięcie dojrzałości. Czasem jest to jakieś doświadczenie, a nawet nieszczęście, które uświadamia dziewczynie, że odtąd sama trzyma ster własnego losu. Jej życie naprawdę jest w jej rękach. Taka świadomość jest przerażająca, ale to pozytywny wstrząs. Dziewczyna szybko odzyskuje równowagę, witana na progu dorosłości przez starsze kobiety. Dzięki ich wsparciu zdoła zostawić za sobą dzieciństwo i wyzbyć się szkodliwej łatwowierności, a stanie się odpowiedzialną, świadomą konsekwencji osobą, która aktywnie stara się nadać swojemu życiu wartość. Ten skok może się dokonać pod wpływem przypadkowego zdarzenia, jednakże zostawianie takich spraw losowi jest ryzykowne i nie można mieć pewności co do rezultatów. Dziewczynie może się stać krzywda. Poza tym niektórzy ludzie nigdy nie dorastają - pozostają zaabsorbowani sobą i marnują życie. Dryfują z prądem, użalając się nad sobą, obwiniając wszystkich wkoło i nigdy nie biorąc za siebie odpowiedzialności.
   Warto świadomymi i przemyślanymi działaniami zapewnić nastolatkom dobry start w dorosłość. Jeśli jest to właściwie przeprowadzone, rezultaty robią wrażenie. Dziewczyna zaczyna sama kierować swoim życiem i odnajduje własną drogę przez świat.