Wprowadzenie do książki
Anielska dieta
Wegetarianizm sięga wielu stuleci wstecz. Ma związek z duchowością, filozofią i religią. Takie wschodnie religie jak hinduizm i buddyzm widzą w nim drogę do zaznania szczęścia, zachowania optymalnego zdrowia, nawiązania bliższej relacji z Bogiem i nauczenia się okazywania szacunku dla świętości, jaką jest istnienie każdego zwierzęcia. Buddyści i hinduiści uważają, że za sprawą karmicznego prawa wszystkie powodowane przez ludzi krzywdy - wyrządzane zarówno zwierzętom, jak i ludziom - wracają w którymś momencie w przyszłości.
Za wegetarianizmem opowiadają się także grupy sikhów. Nawołują do etycznego życia, w którym nie ma miejsca na brutalność. Według wyznawców Kriszny, wegetarianizm to sposób na zmniejszenie zła szerzącego się na świecie, zaś jaini, którzy, swoją drogą, są weganami ściśle przestrzegającymi zasad diety, są zdania, iż zwierzęta zabijane do celów produkcji nabiału czy mięsa niepotrzebnie cierpią. Wyznawcy Bahai nie muszą przechodzić na wegetarianizm, ale mimo to w ich duchowych tekstach można przeczytać: „Jedzeniem przyszłości są owoce i ziarna. Nadejdą takie czasy, kiedy nikt już nie będzie spożywał mięsa. Naszymi naturalnymi produktami spożywczymi są te, które wyrastają z ziemi. Ludzie stopniowo będą rozwijali się w tym kierunku".
Esseńczycy - starożytna mistyczna grupa żydowska - którzy napisali rękopisy znad Morza Czarnego, wegetarianizm uznali za swoje duchowe prawo. Opowiadali się zwłaszcza za spożywaniem surowych warzyw i roślin strączkowych, wierzyli bowiem, iż w ten sposób zachowają zdrowie i duchową czystość.
Greccy filozofowie, Pitagoras i Seneka, promowali wegetarianizm jako drogę prowadzącą ku wyższej świadomości i zmniejszeniu cierpień zabijanych zwierząt. Trapiści - odłam Kościoła katolickiego - to także wegetarianie, podobnie zresztą jak wiele ortodoksyjnych mnichów i zakonnic. Taką dietę wykorzystują również zachodnie katolickie zakony klasztorne, gdyż stosują się tym samym do starożytnych reguł duchowych, włącznie z 39. Regułą św. Benedykta, która mówi: „Pozwólcie wszystkim, z wyjątkiem tych bardzo słabych i chorych, powstrzymywać się od spożywania mięsa pochodzącego ze zwierząt poruszających się na czterech kończynach". Kwakrzy czynią tak ze współczucia dla zwierząt oraz po to, aby pomóc w zmniejszeniu głodu panującego na całym świecie. Cytują dane statystyczne, podając, iż zasoby naturalne znacząco się zmniejszają przez hodowanie zwierząt tylko po to, by później je zabić.
Niektóre grupy żydów, którzy podają się za wegetarian, widzą w słowach Księgi Rodzaju i Tory swoistą zachętę do przejścia na ten konkretny styl życia. Cytują, na przykład, Księgę Rodzaju (1,29), gdzie można przeczytać: „I rzekł Bóg: »Oto wam daję wszelką roślinę przynoszącą ziarno po całej ziemi i wszelkie drzewo, którego owoc ma w sobie nasienie: dla was będą one pokarmem".
Mówią oni także, iż wedle żydowskiego prawa mięso można jeść, tylko jeśli zaspokaja ono „podstawowe potrzeby człowieka". Ale z racji tego, że wegetariańskie produkty stanowią wystarczający pokarm, wcale nie trzeba zatem spożywać mięsa.
Wegetarianizm praktykowali i promowali również filozofowie i duchowi przywódcy, bowiem ich zdaniem zabijanie zwierząt jest niehumanitarne i zupełnie niepotrzebne. Mahatma Gandhi, na przykład, po-^ wiedział kiedyś: „Według mnie życie jagnięcia jest tak samo cenne jak człowieka. Nie powinno się zabijać zwierzęcia dla dobra ludzkiego ciała".
Słynny amerykański filozof i pisarz, Henry David Thoreau, napisał niegdyś: „Nie mam wątpliwości co do tego, że częścią ludzkiego przeznaczenia jest stopniowe odzwyczajanie się od spożywania zwierzęcego mięsa". Warto w tym miejscu przywołać słowa wspaniałego fizyka, Alberta Einsteina, który powiedział: „Nic nie okaże się tak korzystne dla człowieka jak przejście na wegetariański styl odżywiania się. To dzięki niemu nasz gatunek ma szansę przetrwać".
Szczegółowe Informacje
-
Autor:
Doreen Virtue, Becky Prelitz
-
Tytuł oryginału:
Eating in the light
-
Liczba stron:
152
-
Wymiary:
125x170
-
Oprawa:
Miękka
-
ISBN:
978-83-62476-23-7
-
Tłumacz:
Beata Piecychna
-
Rok wydania:
2011