Wprowadzenie do książki
Jak pomóc dziecku, które się boi
Programy telewizyjne i artykuły prasowe dają tylko pobieżny wgląd w doznania lękowe u dzieci i bardzo rzadko informują o tym, w jaki sposób rodzice dziecka z zaburzeniami lękowymi mają pomóc swojej córce lub synowi w przezwyciężeniu tego problemu.
To właśnie, krótko mówiąc, było powodem napisania niniejszej książki. Chciałam podzielić się z czytelnikami całą naszą wiedzą o dzieciach takich jak wasze, a przede wszystkim — przekazać wam konkretne i bardzo skuteczne metody, jakie już teraz możecie zastosować przy współudziale waszego dziecka, aby zmienić sytuację na lepsze.
Niezależnie od przyczyn stanów lękowych książka ta podpowie wam, co możecie zrobić, żeby wasze dziecko już się nie bało. Przejmując kontrolę nad sytuacją i przezwyciężając problem odpowiednio wcześnie — dopóki malec uczęszcza jeszcze do szkoły podstawowej — nie tylko uczynicie jego obecne życie (i życie całej rodziny) szczęśliwszym, lecz także niemal na pewno zapewnicie swemu dziecku lepszą przyszłość.
Wszystkie dzieci się boją. Tak zwane normalne lęki dzieciństwa to takie, które pojawiają się, niemal bez żadnych wyjątków, u wszystkich dziewczynek i chłopców — u dzieci wszelkich ras, narodowości, religii, grup etnicznych, we wszystkich rodzinach, niezależnie od ich statusu społecznego i finansowego.
Typowe lęki okresu dzieciństwa związane są z poszczególnymi etapami życia dziecka. W ramce na stronie 18 wymieniono rodzaje lęków w odniesieniu do wieku, w którym zaczynają się ujawniać. I tak na przykład u dziecka młodszego niż dwuletnie można zaobserwować takie obawy jak strach przed obcymi (lęk przed ludźmi nieznajomymi), lęk przed separacją, lęk wysokości, lęk przed głośnymi dźwiękami i groźnymi przedmiotami. Obawy te utrzymują się niekiedy przez kilka lat, nawet do ukończenia przez dziecko piątego roku życia. Jednak ich intensywność zmienia się wraz z wiekiem.
Posłużmy się przykładem lęku przed separacją (rozdzieleniem). Półtoraroczny Billy okazuje swój lęk przed rozstaniem, krzycząc i gwałtownie czerwieniąc się na twarzy, ilekroć tylko jego mama wychodzi z pokoju. Clara, która właśnie zaczęła chodzić do przedszkola, objawia ów lęk inaczej, w sposób bardziej właściwy dla swojego wieku. Przez pierwsze kilka dni — zanim oswoiła się z nowym środowiskiem i faktem przebywania z dala od domu i matki - dziewczynka usilnie prosiła mamę, żeby pozwoliła jej zostać w domu.
U dzieci dwu- i trzyletnich pojawia się lęk przed ciemnością i małymi zwierzętami. Ten pierwszy utrzymuje się przez pewien okres, nawet do lat siedmiu lub ośmiu. Siedmioletni Tyler domaga się, żeby nocą w jego pokoju było włączone światło, a drzwi na korytarz otwarte na oścież, tak by oświetlenie z holu rzucało trochę blasku do pokoju chłopca. Również strach przed małymi zwierzętami trwa niekiedy przez kilka lat, zwykle mija jednak, gdy dziecko skończy piąty rok życia.
Dzieci w wieku lat pięciu, sześciu i siedmiu zaczynają niepokoić się możliwością zranienia lub uszkodzenia ciała. Chad, lat siedem, boi się, że w nocy przyjdą włamywacze, mimo że w ich domu (co podkreślili rodzice) zainstalowano system alarmowy, a dzielnica jest bardzo bezpieczna. Pięcioletnia Sage zaczyna doświadczać obaw przed zranieniem albo uczestnictwem w jakimś wypadku. Crystal, która właśnie skończyła sześć lat, powiedziała tacie: „Boję się, że zostanę porwana!”.
Pierwsze lata szkolne to także okres, w którym pojawia się strach przed potworami i istotami nadprzyrodzonymi - duchami, wiedźmami, mumiami, wilkołakami i wampirami (prawdopodobnie dziecko będzie cię wówczas prosić o sprawdzenie, czy w szafie albo pod łóżkiem w jego pokoju na pewno nie kryje się jakiś upiór). Lęki te często mają swoje źródło w obejrzanych przez dziecko filmach. I tak na przykład pięcioletnia Tara zaczęła bać się czarownic po tym, jak pierwszy raz zobaczyła klasyczną produkcję dla dzieci Czarnoksiężnik z Krainy Oz, a siedmioletni Chen odczuwał lęk przed wiedźmami po obejrzeniu nowej części Harryego Pottera. Dzieci w wieku przedszkolnym lub będące w pierwszej klasie (czyli pięcio i sześcioletnie) zaczynają obawiać się pewnych osób dorosłych, które określają jako złe lub niemiłe. Stan ten może utrzymywać się przez kilka lat, nawet do końca nauki w szkole podstawowej. Więcej możecie przeczytać w książce Jak pomóc dziecku, które się boi.
Szczegółowe Informacje
-
Autor:
Cynthia G. Last
-
Tytuł oryginału:
Help for Worried Kids: How Your Child Can Conquer Anxiety and Fear
-
Liczba stron:
352
-
Wymiary:
140x200
-
Oprawa:
Miękka
-
ISBN:
978-83-7482-441-5
-
Tłumacz:
Przemysła Hejmej
-
Rok wydania:
2012