Wartość Postu Dla Zdrowia I Duszy
Wczytuję dane...
KOD: 978-83-7485-218-0
Autor: Adalberto Piovano
Dostępność: 24 godzin
EAN: 9788374852180
Koszt wysyłki od: 9.90 PLN
KUP TERAZ!

Wprowadzenie do książki

Wartość postu dla zdrowia i duszy

   Negatywna perspektywa, która charakteryzuje terapię zaproponowaną przez dawnych zakonników do leczenia złej myśli łakomstwa, może wywołać zdziwienie. Ażeby przezwyciężyć ekscesy i chaos, do jakich prowadzi grzech podniebienia, aby odzyskać równowagę pomiędzy ciałem i duchem, aby przywrócić właściwy sposób relacji z jedzeniem, zalecana praktyka opiera się na pewnym dystansie do jedzenia, polegającym na ograniczeniu jego ilości, uregulowaniu czasu, powtrzymaniu się od nadmiaru, nieszukaniu przyjemności, poszczeniu. Pozostaje wrażenie, że jedzenie, samo w sobie, jest zawsze czymś dwuznacznym. Widzieliśmy, że dla dawnych autorów monastycznych problem stanowi nie tyle samo jedzenie, co człowiek, który spożywa pokarm, jak to robi i z jakimi intencjami. Możemy po raz kolejny zacytować Diadocha z Fotyki, który w sposób niezwykle wyrazisty i interesujący podkreśla relację pomiędzy ograniczeniem pokarmów a współdzieleniem ich z ubogimi:

   „Co do pokarmów, należy przestrzegać umiarkowania w ich spożywaniu, lecz nie do tego stopnia, aby nimi gardzić, gdyż takie podejście byłoby odstręczające, wręcz diaboliczne. Nie powinniśmy powstrzymywać się od pokarmów jak od czegoś złego, lecz chodzi o to, abyśmy rezygnując z potraw zbyt obfitych i wyszukanych pohamowali najbardziej podatne nań członki ciała i mogli podzielić między ubogich nadmiar pożywienia, zapewniając im niezbędną jego ilość. Będzie to znak naturalnej miłości bliźniego".

   Podkreślając znaczenie terapii łakomstwa zalecanej przez dawnych zakonników, którą do tej pory analizowaliśmy, spróbujemy teraz uzupełnić rozważania o bardziej pozytywną wizję jedzenia jako symbolu życia i metafory wspólnoty i współuczestnictwa. Odkrycie na nowo symbolicznych wartości pokarmu, a wraz z nim wspólnego stołu, też może być terapią pomagającą wyleczyć się z niezdrowej logiki łakomstwa.
   Należy przede wszystkim stwierdzić, że poprzez jedzenie (sposób jego przygotowania czy przyjmowania) następuje przekazywanie kultury, stylu życia, stosunku do otoczenia, do innych ludzi, do Boga. W tym sensie jedzenie jest językiem życia, sposobem komunikowania się. W artykule, który ukazał się ostatnio w Ciuilta Cattolica zatytułowanym właśnie Jedzenie jako kultura i relacja autor pisze: „Od zawsze jedzenie uważane jest za wytwór kultury. Jest nim, kiedy się je produkuje, kiedy się je kreuje, kiedy się je przygotowuje oraz przetwarza za pomocą ognia, kiedy się je wybiera i konsumuje. Stwarza wspólnotę, stawia nas w relacji z owocami stworzenia, wiąże nas z otaczającym światem, jest najbardziej intymną reprezentacją naszej tożsamości i jest «jednym z najskuteczniejszych narzędzi przekazywania tej tożsamości», do tego stopnia, że zmiany, jakie zachodzą w społeczeństwie, mogą być odczytane także poprzez relacje, jakie jego członkowie nawiązują z jedzeniem"2. Dość pomyśleć, jaki wpływ mają na stosunki międzyludzkie i na styl życia wielu osób dwie typologie charakteryzujące dzisiaj czynność jedzenia: fast-food oraz self-seruice. „Szybkie jedzenie" określa wymiar czasowy, czas, który gonimy, gdyż jego strata narusza wydajność pracy, jej efektywność, wpływa na zarobki. „Samoobsługa" wskazywałaby na pewną funkcjonalność, gdyż eliminuje pośrednika, który podaje jedzenie. Jednak obydwie formy wpływają istotnie na stosunki z innymi ludźmi, gdyż eliminują ich niejako z mojej relacji zjedzeniem, które staje się w ten sposób kwestią czysto indywidualną. Kto ma okazję współdzielić stół ze wspólnotą zakonną, często zdumiony jest rozmaitością normalnych, codziennych sposobów konsumowania pokarmu, nieobecnych już, niestety, w życiu wielu ludzi świeckich. Dziwi obecność jednego lub kilku braci posługujących przy stole. Pokarmu nie bierze się ze stołu, lecz odbiera się z rąk współbrata. Posiłek nie jest indywidualną sprawą każdego, ma swój określony czas w codziennym rozkładzie dnia, odbywa się w ciszy i spokoju. Wszystko to dziwi, ale czyż nie był to kiedyś normalny sposób spożywania posiłków w rodzinie?
   Jedną z podstawowych symbolik jedzenia, transwersalną wobec wielu kultur i religii, jest kreowanie relacji pomiędzy ludźmi, szczególnie, kiedy jedzenie znajduje się na stole lub jest w trakcie przygotowania. Wokół jedzenia celebruje się święto, zawiązują się nici relacji, wyraża się gościnność, chęć przyjęcia gości w nasze progi, utrwalają się przyjaźnie, organizują fundamentalne etapy życia.

Szczegółowe Informacje

  • Autor: 

    Adalberto Piovano

  • Tytuł oryginału: 

    Ingordigia

  • Liczba stron: 

    121

  • Wymiary: 

    125x195

  • Oprawa: 

    Miękka

  • ISBN: 

    978-83-7485-218-0

  • Tłumacz: 

    Jolanta Kornecka Kaczmarczyk

  • Rok wydania: 

    2013

Polecamy