Wprowadzenie do książki

Bajki które leczą Część 2

   Doris Brett, psychologa klinicznego, konsultantkę i autorkę książek popularnych na całym świecie, spotkałem po raz pierwszy pod koniec lat osiemdziesiątych XX wieku. Brała udział w warsztatach na temat psychoterapii Ericksonowskiej, które prowadziłem w jej rodzinnym mieście - Melbourne w Australii - dla ludzi zawodowo zajmujących się zdrowiem. Odnowiliśmy naszą znajomość, kiedy prezentowała swój dorobek w San Francisco kilka lat później na przeznaczonym dla psychoterapeutów kongresie dotyczącym terapii krótkoterminowej, zorganizowanym przez Fundację im. Miltona H. Ericksona.
   Oprócz tej książki Brett napisała również jej pierwszą część, Bajki, które leczą. Część 1. Jest także autorką nagrodzonego tomiku poezji The Truth About Unicorns (Prawda o jednorożcach), książki kucharskiej oraz powieści Lookingfor Unicorns (W poszukiewaniu jednorożców). W czasie promocyjnego objazdu po Stanach Zjednoczonych była gościem telewizyjnego programu „Today Show" oraz wielu programów radiowych.
U podstaw imponujących osiągnięć Doris Brett leży jej cudowny dar opowiadania. Ma ona niezwykły talent mówienia prostym językiem o sprawach zasadniczych oraz magicznego ożywiania tych zagadnień poprzez fascynujące anegdoty.
    Książka Bajki, które leczą. Część2 jest skierowana do rodziców, którzy chcą pomóc swoim dzieciom w rozwiązywaniu nurtujących je problemów. Doris Brett przedstawia w niej bajki, które rodzice mogą opowiadać swoim pociechom. Historie dotyczą jedenastu zagadnień, między innymi stosunków pomiędzy rodzeństwem, rozwodu, nowej rodziny, nieśmiałości i popędliwości. Brett wyjaśnia, jak rodzice mogą nauczyć się samodzielnego tworzenia opowiadań dla swoich dzieci, oraz zwraca uwagę na realizowane dzięki opowiadaniom cele terapeutyczne.
Metodę Doris Brett zastosowałem w pracy z moją córką i okazało się, że jest niezwykle skuteczna. Ten rodzaj opowiadania stanowi wypróbowaną metodę pomocy dzieciom w pokonywaniu ich osobistych problemów.
    Dlaczego ta pełna anegdot metoda odnosi pozytywny skutek? Otóż dlatego, że wykorzystuje język dziecka i wkracza w jego świat. Opowiadania niosą ze sobą doświadczenie zmiany. Na dzieci (podobnie jak na dorosłych) większy wpływ mają doświadczenia niż wygłaszane nauki. Sfrustrowany rodzic może bez końca wyjaśniać dziecku znaczenie utrzymywania porządku w pokoju lub tłumaczyć, dlaczego ssanie palca jest złe; takie „nauki" nie mają większej siły sprawczej. Natomiast kiedy przesłanie jest „ładnie opakowane" - ma formę opowiadania - wówczas ożywa. Gdy dzieci „rozpakowują prezent" i odkrywają to przesłanie, uruchamiają swoją zdolność zmieniania się. Rodzice widzą zachwyt na twarzach dzieci, kiedy te uświadamiają sobie prawdziwy sens opowiadania. Następstwem tego są zmiany w ich zachowaniu.
    Oczywiście, niektóre metafory mogą hamować przemiany, zamiast je przyspieszać. Dla przykładu, zawarte w przypowieściach kazania i bezceremonialne wykłady moralizatorskie nie dają szansy na dokonanie odkrycia i mogą wywoływać opór. Zwróćcie uwagę na subtelny ton metafor Doris Brett. Jej opowiadania są prezentem dla skołatanej młodej duszy. Bez względu na to, czy problem jest powszechny, jak na przykład dokuczanie dziecku, czy występuje rzadziej, jak kompulsywność czy perfekcjonizm u dzieci, opowiadania mogą pomóc dziewczętom i chłopcom uwolnić się z więzów, które ich krępują.