Mentoring W Działaniu
Wczytuję dane...
KOD: 978-83-7301-731-3
Autor: David Megginson , David Clutterbuck , Bob Garvey , Paul Stokes , Ruth Garrett Harris
EAN: 9788373017313
Koszt wysyłki od: 9.90 PLN
Wydawca: Rebis

Wprowadzenie do książki

Mentoring w działaniu

  Proces mentoringowy Istotą procesu mentoringowego jest stworzenie środowiska sprzyjającego refleksji nad przebiegiem swojej kariery zawodowej, rozwojem osobistym, kierowaniem związkami i sytuacjami — zarówno bieżącymi, jak i przewidywanymi. Jest to bąbel skoncentrowanej energii konwersacyjnej w zupie środowiska zawodowego, które często bywa stymulujące nadmiernie bądź wcale.
   Ponieważ program ma wspierać mentoring, muszą się na niego składać procesy o dużej skuteczności. Zostały one opisane w „International Standards for Mentoring Programmes in Employment". W praktyce oznacza to cztery główne elementy procesu mentoringowego:

  • struktura formalna, organizacyjna (jeśli taka jest),
  • porozumienie dotyczące relacji,
  • rozmowa edukacyjna,
  • działania mentora i ucznia, będące wynikiem rozmowy edukacyjnej.

   Dyrektorzy firm i koordynatorzy projektów mają ogromne możliwości wyboru celu programu, mierzenia jego skuteczności i wsparcia udzielanego jego uczestnikom. Mogą przyjąć podejście wysoce interwencyjne bądź liberalistyczne, nadać mu strukturę scentralizowaną bądź zdecentralizowaną. Ciekawe wydaje się pytanie, do jakiego stopnia należy wzmacniać relację poprzez udzielanie odpowiedniego wsparcia. Pomimo dość sporej liczby publikacji naukowych na temat formalności i nieformalności takich spotkań, odpowiedź jest dość trudna. Trzeba założyć, że różne cele programowe mogą wymagać różnego wsparcia oraz że cechy każdej uczącej się pary również nie są tutaj bez znaczenia.
   Porozumienie dotyczące relacji (nazywane czasem umową) to efekt dyskusji mentora i ucznia na ten temat. Umowa może określać na przykład częstotliwość spotkań, czas ich trwania i miejsce, oczekiwania dotyczące kontaktów pomiędzy spotkaniami, stopień poufności, granice ingerencji, spodziewane zachowania i etykę. Stopień formalności porozumienia powinien być kwestią preferencji indywidualnych i/lub organizacyjnych. Najistotniejsze, by odpowiedzieć sobie w tym miejscu na pytanie: Czy według mentora i ucznia pomoże im to w ich relacji?
   Rozmowa edukacyjna składa się z pięciu części:

  •    Potwierdzenie. Zanim mentor i uczeń przejdą do meritum, ponownie upewniają się w kwestii istnienia między nimi kontaktu. Często rozmowa wykracza poza zwykłe konwenanse. Dobra relacja mentoringowa potwierdza wzajemny szacunek, wzgląd na uczucia drugiej strony, dowodzi zainteresowania drugą osobą, dzięki czemu jej uczestnicy zyskują przekonanie, że wykracza ona poza układ klient-osoba pomagająca.
  • Określenie zagadnienia. Mentor i uczeń starają się jak najlepiej określić przedmiot dyskusji, jego ważność (i przyczynę, dla której pojawił się właśnie teraz) oraz oczekiwania ucznia wobec mającego nastąpić dialogu. Ponadto uczeń ma okazję powiedzieć, jakiej formy pomocy spodziewa się od mentora.
  •    Budowanie wzajemnego zrozumienia. Zadając pytania ułatwiające formułowanie wniosków, mentor zachęca ucznia do głębszej analizy zagadnienia. Celem jest tu lepsze zrozumienie istoty problemu przez obie strony, tego, jak się on narodził, jaka jest jego dynamika i tym podobne. Na tym etapie mentor musi uważać, by nie wpaść w tryb podawania gotowych rozwiązań bądź nie szukać analogii do własnego doświadczenia. Kiedy obie strony mają poczucie, że problem został już dogłębnie zanalizowany, mentor dokonuje podsumowania: głośno wyraża myśli i sprawdza jednocześnie, czy obie strony osiągnęły porozumienie.
  •    Odkrywanie rozwiązań alternatywnych. Mentor i uczeń pozwalają sobie na kreatywne poszukiwanie rozwiązań, opracowują szereg opcji, spośród których uczeń wybiera jedną do rozważenia bądź realizacji. Gdy uczeń określi tę opcję, mentor pomaga mu wyznaczyć termin końcowy i wspólnie z nim zastanawia się, na jakiej podstawie będzie wiedział, że osiągnął to, co zamierza.
  •    Ostatnia kontrola. Mentor zachęca ucznia, by jeszcze raz przeanalizował, co i dlaczego zamierza zrobić, czego się dowiedział o interesującym go zagadnieniu i o sobie. Działanie takie umożliwia sprawdzenie poziomu wzajemnego zrozumienia oraz uświadamia uczniowi jego odpowiedzialność za wszystko, co się wydarzy.

   Istotne jest, by zwłaszcza uczeń między sesjami poddał refleksji to, co zostało powiedziane, powiązał codzienne sprawy z szerszymi tematami rozwojowymi, jakie dominowały w rozmowie edukacyjnej. Ale refleksja nad własnym działaniem związanym z rolą może się przydać również mentorowi. Jest to szczególnie ważne, gdy relacja osiąga punkt, w którym uczeń powinien iść dalej sam. Przygotowanie się do dobrego zakończenia jest równie istotne jak przygotowanie się do dobrego początku

Szczegółowe Informacje

  • Autor: 

    David Megginson , David Clutterbuck , Bob Garvey , Paul Stokes , Ruth Garrett Harris

  • Tytuł oryginału: 

    Mentoring in Action: A Practical Guide

  • Liczba stron: 

    320

  • Wymiary: 

    150x225

  • Oprawa: 

    Twarda

  • ISBN: 

    978-83-7301-731-3

  • Tłumacz: 

    Anna Swaicka-Chrapkowicz

  • Rok wydania: 

    2008

Polecamy