Wprowadzenie do książki
Witamina B17 lekarstwo na raka
Bez znajomości historii badań, zależności pomiędzy procesami i ich podstaw szybko znów nagromadziłyby się półprawdy i mity, które wciąż krążą na temat witaminy B17. Dokładne wprowadzenie w możliwości jej zastosowania nie jest możliwe w ramach tej książki, skoncentrowanej na jednej tylko właściwości owej substancji. Musiałbym poruszyć niezwykle fachowe wątki, które dla laików byłyby zupełnie niejasne i niezrozumiałe.
Badania naukowe nad terapeutycznym zastosowaniem nitryli, lub też uwalnianym w wyniku działania enzymów HCN, pojawiały się już od dziesięcioleci.
Brown, Wood i Smith jego współpracownicy donosili o terapeutycznych efektach.
Na przykład:
• Przedłużenie oczekiwanej dalszej długości trwania życia
• Zmniejszenie obrzęków
• Złagodzenie bólu zarówno u zwierząt laboratoryjnych, psów jak i ludzi.
Naukowcy byli jednak ograniczeni wyznaczonym górnym limitem porcji jonu cynku do 0,8 mg na kilogram wagi pacjenta. To dawka, która ludzkiemu organizmowi może być zupełnie bezpiecznie podawana.
Gdyby jony cyjanku mogły być niezmiennie podawane ludzkiemu organizmowi lub byłyby produkowane w wyniku zachodzących w ciele procesów tak, że osiągano by pułap 0,8 mg uwolnionego HCN na kilogram masy ciała, jednakże poprzez detoksykacyjne działanie systemu enzymatycznego nigdy nie zostałby przekroczony, czas ekspozycji cyjanowej mógłby w nieskończoność być wykorzystywanym przez organizm ludzki.
Skuteczność HCN w leczeniu raka u zwierząt eksperymentalnych została już wielokrotnie potwierdzona przez naukowców.
Wszyscy oni opisują proces degradacji tumoru u zwierząt doświadczalnych po podaniu HCN lub jego soli. Niestety, dawka terapeutyczna stosowanych preparatów była wówczas tak zbliżona do dawki śmiertelnej, że dalsze ich stosowanie było zupełnie pozbawione sensu. Dopiero dr Ernst T. Krebs i jego współpracownicy uczynili znaczący krok naprzód w określeniu terapeutycznej dawki HCN.
Dzięki ich pracy możliwym stało się zastosowanie syntetycznie wyprodukowanych nitryli, znanych dziś pod różnymi nazwami:
• Letril
• Witamina B17
• Amigdalina
• Glukuronid nitrylu kwasu migdałowego.
Chodzi zatem o to, aby dostarczyć organizmowi taki składnik, który przy odpowiedniej dawce może bez żadnego ryzyka być podawany pacjentowi przez dłuższy czas i w wyniku rozszczepienia uwalnia HCN dopiero w komórce rakowej. Jak już wyżej wymienieni naukowcy to stwierdzili: HCN jest w stanie wywołać reakcję ustępowania wyłącznie na komórkach rakowych lub nawet spowodować ich zanikanie.
Szczególnie ważne jest, aby dobiazgowo zapoznać się z całym mechanizmem działania.
Witamina B17 może być podawana w postaci stałej i ciekłej, dzięki czemu dysponujemy różnymi sposobami aplikowania jej do organizmu:
• Witamina B17 w postaci stałej najczęściej występuje w formie tabletek od 250 do 500 mg.
• Witamina B17 w postaci ciekłej – krople. Dawka uzależniona od rodzaju produktu.
• Witamina B17 jako roztwór iniekcyjny. Najczęściej ampułki od 10 do 20 ml. Zawartość substancji czynnej: najczęściej od 1.000 do 3.000 mg.
Możliwości podawania roztworów iniekcyjnych są różnorodne. Dr Manuel D. Navarro w swoim artykule: Latrile – The Ideal Cancer Drug? opisuje następujące możliwości podawania zastrzyków zawierających witaminę B17:
• Iniekcja podskórna
• Iniekcja domięśniowa
• Iniekcja dożylna
• Zastrzyk w jamę brzuszną
• Zastrzyk w jamę klatki piersiowej
• Iniekcja w tkankę nowotworową.
W przypadku nowotworów, którym towarzyszy owrzodzenie, witaminę B17 można domieszać także do maści i w ten sposób nanosić bezpośrednio na chore miejsca. Innym sposobem jest posmarowanie materiału opatrunkowego roztworem zawierają- cym witaminę B17.
Medycyna konwencjonalna może ratować życie i z tego też powodu głupotą byłoby zupełnie odrzucić tę metodę leczenia. Niepodważalny jest jednak i fakt, że wywołuje ona także szeroką gamę skutków ubocznych i działań niepożądanych. Decyzja o tym, który rodzaj leczenia powinien zostać uskuteczniony zależy w zbyt dużej mierze od różnorodnych, indywidualnych czynników, aby mogły wszystkie one zostać podjęte w ramach książki Witamina B17 lekarstwo na raka.
Najskuteczniejszą pomocą dla pacjenta jest moim zdaniem rzeczowe, trzeźwe objaśnienie aspektów choroby i możliwości jej leczenia. Pozbawione presji czasu wyjaśnienie szans wyleczenia i granic zastosowania terapii witaminą B17. Wolny wybór, którego pacjent po takim objaśnieniu ostatecznie sam dokonuje, staje się wówczas dobrą podstawą dla uzdrawiającej współpracy pacjenta i terapeuty. Tutaj chciałbym przytoczyć cytat, którego pochodzenie nie jest mi niestety znane. Zdanie to niezwykle trafnie oddaje moje przekonanie:
„Ja osobiście z wyżej wymienionych przyczyn oddaję palmę pierwszeństwa terapii przy pomocy witaminy B17 tak długo, jak długo choroba nie posunęła się nadto i nie wymaga natychmiastowego działania dla opanowania zaistniałej sytuacji. W każdym przypadku bezproblemowe jest połączenie i równoległe prowadzenie dwóch terapii tak, że optymalna opieka nad pacjentem możliwa staje się w każdej fazie choroby”.
Niewiele innych środków, stosowanych w biologicznej terapii chorób nowotworowych, wywołało tyle kontrowersji, a nawet gorzkich kłótni, co właśnie ta substancja, znana pod różnymi nazwami, takimi jak: letril, witamina B17, czy amigdalina.
Gorąca dyskusja na ten temat osiągnęła swoje apogeum w latach 60. i 70. XX wieku w Stanach Zjednoczonych. (Więcej na temat ówczesnych wyników dyskusji znajdziesz w książce dziennikarza Edwarda Griffina Świat bez raka Opowieść o witaminie B17).
Szczegółowe Informacje
-
Autor:
Peter Kern
-
Tytuł oryginału:
Krebs bekämpfenmit Vitamin B17. Vorbeugen und Heilen mit Nitrilen aus Aprikosenkernen
-
Liczba stron:
162
-
Wymiary:
145x205
-
Oprawa:
Miękka
-
ISBN:
978-83-7377-588-6
-
Tłumacz:
Natalia Szczyglewska
-
Rok wydania:
2013