Wprowadzenie do książki

Błękitna Prawda

   Jak opisać „Błękitną Prawdę” i duchowe nauki Davida Deidy?
    David prezentuje ten rodzaj nauczania, które w historii ludzkiego istnienia prezentowali zawsze twórczy artyści, duchowi pionierzy i prekursorzy. W obliczu czegoś nowego, oryginalnego i głębokiego język często zawodzi, a umysł korzy się z braku kategorii, do której mógłby się odnieść. Mógłbym porównać nauczanie Davida do tradycji tantrycznych, które pod wieloma względami przypomina – albo do Śiwaizmu kaszmirskiego. Albo mógłbym napisać o jego podobieństwach do mojej własnej linii buddyzmu Dzogczen, ponieważ z pewnością dzieli z nią głęboki wgląd w rzeczywistość.
    Jest kilka kategorii, do których mógłbym przypisać kogoś tak oryginalnego jak David – natomiast dla jego nauczania nie ma przegródki. On sam wyznacza własne terytorium, jak pionier albo odkrywca. W przeciwieństwie do tego co dziś możemy znaleźć na rynku duchowości,  David nie głosi jedynie blednących cieni prawd innych czasów, miejsc i ludzi, ale porusza się w dynamicznie żyjącej tradycji ustnego przekazu duchowych nauczycieli indywidualistów, którzy niczym free–jazzowi muzycy mogą grać swoje rify bezpośrednio na Rzeczywistości, poza ustalonymi zasadami. Dlatego całym sercem jestem zestrojony z jego prowokującą, świętą muzyką.
     Czysta świadomość jest główną praktyką w tradycji dzogczen buddyzmu tybetańskiego. Znajdujemy w niej schronienie i polegamy na praktyce wrodzonej czujności i świadomości, by obnażyć naturę zarówno umysłu, jak i wszystkich rzeczy – to jest podstawa, ścieżka i owoc wypróbowanej i prawdziwej buddyjskiej ścieżki przebudzenia. Świadomość jest najwyższym, wszechmocnym, wszędzie sięgającym władcą, źródłem wszystkiego – jest najlepszą ochroną, drogą, prawdą i światłem. Oddaję hołd czystej świadomości, istoty przeszłych, teraźniejszych i przyszłych buddów. Książka Davida, „Błękitna Prawda”, jest również takim uhonorowaniem dla niej.
     Samantabhadra – ucieleśniający nagą prawdę i czystą świadomość, nieobciążoną koncepcjami – jest źródłem linii dzogczen. Dzogczen poprzedza nastanie buddyzmu w Tybecie. Jest doskonałym przekazem nie–dualnej, mistycznej wiedzy, dającej bezpośredni dostęp do własnego, wrodzonego stanu – wewnętrznego buddy. Pierwotny budda wewnątrz nas, ucieleśnia możliwość natychmiastowej realizacji.
     Dlatego zwięzłe instrukcje dzogczen mówią – Jedna chwila czystej świadomości jest chwilą doskonałego oświecenia. Taka jest bezpośrednia ścieżka, idąca na skróty prosto do sedna i prawdziwie dotykająca istoty rzeczy. To jest to czego uczy i co przekazuje David Deida.     On rozumie te głębokie słowa. Praktykuje je żyjąc nimi i uczy tego czym żyje. Ma niezwykłą zdolność przedstawienia najbardziej ezoterycznych założeń, leżących u postawy wspaniałej, duchowej mądrości świata w formie dostępnej i pożytecznej dla współczesnego zachodniego umysłu.
    David jest człowiekiem z misją – dąży do przekształcenia atmosfery współczesnego, tantrycznego nauczania i praktyki duchowej w dzisiejszym świecie. Chociaż nie jest buddystą ani częścią żadnej wcześniejszej tradycji religijnej, jego świeży, oryginalny przekaz odsłania esencję ukrytą w każdej przejawiającej się chwili. Jest prawdziwą formą natychmiastowego wglądu, przebijającego się do natury rzeczywistości, którego śladem idą nowo pojawiające się nauki. David dużo bardziej dba o autentyczną realizację otwartości i miłości, niż o tworzenie kolejnej kreacji dla jeszcze jednego duchowego stroju. Jego nauczanie służy temu, by usunąć jakiekolwiek zasłony, które być może nosi twoje serce, szczególnie te okrywające sferę seksualną.
    Prawdziwy budda nie siedzi gdzieś w chmurach, w dalekim ogromie niebiańskiego frmamentu, ale mieszka wewnątrz serca każdego z nas. Jesteśmy tym czego szukamy. Taka jest naga prawda, prawdziwy fakt życia. David to rozumie. Mówi z tej pozycji. Dla niego, nagość to dużo więcej niż zwykła golizna, a jego rodzaj tantry sięga daleko poza lubieżne zainteresowania, zmysłowość czy powszedni seks.
    Z pierwotnego stanu nieskończonej, czystej i spontanicznie zrealizowanej świadomości rodzi się autentyczne nauczanie i manifestacje. Ponadczasowe prawdy ujawniają się w odpowiednim momencie w nowych formach, właściwych dla obecnych czasów i przyszłości. W naszej starożytnej, tybetańskiej tradycji Ningma nazywane są termami lub ponownie odkrytymi skarbami dharmy, które mogą pojawić się w postaci duchowych objawień albo bardziej pragmatycznie w formie duchowych nauk i przekazów, ćwiczeń i praktyk. W taki sposób tybetańska, tantryczna tradycja wadżrajana nadal jest żywa i rozszerza się. Myślę, że autor tej książki jest obecnie na tropie czegoś podobnego, na swój własny niepowtarzalny sposób.
     To wielkie słowa, ale David jest wielkim umysłem, który może wejść w tego rodzaju buty rozmiaru yeti i podążać nie–dualną, mistyczną ścieżką. Jest utalentowanym i charyzmatycznym nauczycielem–erudy-tą oraz mądrym człowiekiem o niezwykłej spójności i wielkim sercu.      Jest tym zachodnim nauczycielem tantry, którego książki czytam i do którego posyłam swoich uczniów.
    Jest budowniczym mostów pomiędzy Wschodem i Zachodem, pomiędzy starożytnymi i współczesnymi tradycjami jeśli chodzi o tę najmniej rozumianą ze wszystkich duchowych nauk, którą jest tajemnica bliskości jako joga (czyli zjednoczenie) transformacji, transcendencji i samorealizacji.
    Natura buddy to esencja każdej formy i każdej chwili TERAZ. A „Błękitna Prawda” wskazuje na buddyjską naturę teraźniejszości, w tak umiejętny i spójny sposób oraz w tylu różnych obszarach ludzkiego życia, że nie możesz nie mieć przebłysków dharmakaji – nienarodzonej i nieśmiertelnej, nieustannie trwającej, nagiej rzeczywistości, promieniującej twoim własnym doświadczeniem. Smakując książkę Davida, możesz uświadomić sobie to co „jest” w każdej chwili i w samym środku tego co wydaje się być.
„Błękitna Prawda” jawi się jako słynna tybetańska metoda bezpośrednich instrukcji (ang. Pointing instructions) przypominająca że fantasmagoryczne, widzialne zjawiska są magicznym, sennym przejawem świadomości, energii i światła – i że jedynym autentycznym wyborem jest rozpoznanie ich Jako Tego Co Jest, wewnątrz pozbawionych lęku, akceptujących ramion miłości.
     Zapamiętajcie te słowa – w przyszłości, mam nadzieję, że niezbyt odległej – oryginalna zachodnia dharma Davida Deidy będzie szeroko znana jako jeden z najwspanialszych i dostępnych wyrazów istoty duchowej praktyki.
    Wiele jest prawd, ale mądrość jedna. Wszystkie wielkie tradycje mają tę mądrość w swojej esencji. Nauczanie dzogczen wyraża ją bez wielkiego kulturowego wyposażenia i patetycznego bagażu. Nie jest to kwestia zwykłej inteligencji, bo nie można się tego nauczyć. Można uchwycić tylko istotę rzeczy. Kiedy to pojmujesz, wtedy jest autentycznie przekazane i uświadomione. W ten sposób możemy prawdziwie się przebudzić.
    Duchowi poszukiwacze mogą rozpoznać to, co od wieków wiedzieli już mistrzowie i mędrcy – realność tego co jest, jasne postrzeganie rzeczy takimi jakie są, poprzez czystą, obnażoną świadomość – bez ubarwiania czegokolwiek, bez konstruowania, poprawiania i analizowania. To prawdziwe nauczanie na temat pierwotnie czystej i doskonałej pełni, całkowitej i promiennej natury rzeczywistości, umysłu i świadomości jest tak samo prawdziwe dzisiaj, jak było tysiące lat temu.
    Nikt nie posiada monopolu na prawdę. Ona jest wolna i należy do tych, którzy ją pielęgnują i mają jej świadomość. Chociaż David nie nazywa siebie buddystą, to gdzieś w środku wiem, że jest głęboko zakorzeniony w naturze buddy. Ujawnia to jego nauczanie. Myślę, że wszyscy jesteśmy szczęściarzami znajdując takie pierwotne, autentyczne i otwarte nauki. Ja sam uważam się za kogoś szczęśliwego, mając w Davidzie swojego przyjaciela w dharmie.