Wprowadzenie do książki

Pani Figowcowa

Uzdrawiająca moc medytacji nie tylko dla Chrześcijan

   Ta książka przeznaczona jest dla tych, którzy pragną już teraz, za życia, wejść na szczyt Drzewa Poznania dobra i zła, czyli osiągnąć maksymalny duchowy rozwój, a przez to trafić tam, gdzie kończy się świat intelektu, a zaczyna mistyczne Królestwo Boga, leżące poza wyobraźnią, poza myślą, poza opisem. Do świata Pierwotnej Jaźni można się dostać tylko dzięki rozwojowi swojej duchowej świadomości: poprzez proces samownikania w tę Jaźń, czyli właśnie medytację. Ma ona za zadanie poprowadzić Cię drogą duchowego rozwoju i poznania. Jak daleko zajdziesz, zależy od Ciebie i oczywiście od łaski płynącej ze świata Ducha. Kluczem do bramy otwierającej tę drogę jest rozpoznanie natury świadomości. W pierwszej książce zatytułowanej Tajemne Nauki Jezusa Chrystusa - Prawdziwa Dobra Nowina opowiedziałem, jak podczas wielkiej burzy śnieżnej w górach Oregonu, w niezwykłych okolicznościach, spotkałem Mu-mistrza rozwoju duchowego, mędrca, który dzięki naukom Chrystusa, wiedział jak zaprowadzić harmonię między ciałem a duchem. To on pomógł mi odkryć świat tajemnej wiedzy ukrytej w Piśmie Świętym.

   Wszystkie ewangelie zawierają sekretny przekaz dotyczący duchowego rozwoju ludzkości. Są to trudne teologiczne nauki przekazywane za pomocą metafor i symboli. Zarówno Stary, jak i Nowy Testament niosą wielowarstwowe przesłanie, którego zrozumienie rodzi się dopiero podczas wewnętrznego intuicyjnego poznania. Za pozornie prostymi historiami leży ukryta głębsza prawda; fundamentem koniecznym do jej zrozumienia są moralność i etyka. Zwykły rozum i intelekt nie wystarczą do zgłębienia płynącego z Biblii przekazu, którego zadaniem jest zapoczątkowanie prawdziwej duchowej ewolucji ludzkości.
   Prawdziwe, głębokie, tajemne nauki starożytnych mędrców ukryte są w przypowieściach, przenośniach, symbolach i liczbach. Dlatego nie możemy tych metafor i symboli odbierać dosłownie. Poznanie prawdziwego znaczenia symboli oraz świętych słów użytych w Biblii umożliwi nam odkrycie sekretnych nauk przekazanych kolejnym pokoleniom. W Nowym Testamencie wielokrotnie pojawiają się informacje o istnieniu wiedzy tajemnej Chrystusa wskazującej, jak osiągnąć maksymalny rozwój duchowy, czyli odkryć świat Pierwotnej Jaźni, do którego najszybciej możemy się dostać poprzez medytację.
   Zapisane słowa w ciągu wieków zmieniają czasem całkowicie swoje znaczenie, symbolikę, co sprawia, że wiedza przekazana za ich pomocą jest błędnie rozumiana i często bywa zapominana. Dlatego nie ma i pewnie nigdy nie będzie ostatecznej, pełnej interpretacji Biblii, a co za tym idzie i nauk Chrystusa. Każde pokolenie może interpretować te nauki po swojemu. Zawsze możemy odkrywać ich nowe znaczenie oraz przesłanie, jakie niosą, właśnie dzięki Duchowi Prawdy, Duchowi Świętemu.
  Każdy, kto studiuje dziś Stary i Nowy Testament, musi zrozumieć, że w tych księgach został ukryty ezoteryczny przekaz, dla współczesnych ludzi trudny do odszyfrowania. Wiele nazw miejsc i miast oraz symboli zbudowanych jest w Biblii ze świętych sylab i słów, które od tysiącleci opisywały świat transcendentny. Te święte słowa znane były w większości starożytnych kultur, bowiem wywodziły się z języka, którym posługiwali się przodkowie wszystkich Indoeuropejczyków; na jego fundamentach powstała większość języków Europy, Bliskiego i Dalekiego Wschodu. Dzisiaj, kiedy nie rozumiemy świętej mowy, zgłębiamy nauki starożytnych mędrców i Chrystusa głównie na pierwszym, najniższym literalnym poziomie, a przecież ewangelie nie na darmo uczą, że tylko literalne, dosłowne studiowanie nauk pomija duchową prawdę w nich zawartą. Od prawieków, a tak było też w czasach Jezusa, nie było wolno najgłębszej tajemnej wiedzy, dotyczącej wewnętrznej duchowej relacji człowieka z Bogiem, przekazywać wprost za pomocą pisma, ani dużym grupom ludzi. Tak też czynił Jezus, który jak wiemy z Ewangelii, dzielił się swoją tajemną wiedzą tylko z najbardziej dojrzałymi duchowo uczniami, nazywając ich doskonałymi, prostymi lub dziećmi. W ten sposób próbowano chronić duchową wiedzę przed niedojrzałymi i niegodnymi usłyszenia pełnej Dobrej Nowiny. W tamtych czasach zanim człowiek osiągnął wyższy duchowy poziom rozwoju, poznawał świat poprzez mity, baśnie i legendy.   Mistyczna wiedza starożytnych była przekazywana ustnie w różnego rodzaju za szyfrowanych opowieściach. Duchowi nauczyciele przeszłości wiedzieli, że ci, których w pełni przeniknie mądrość niesiona przez Ducha Świętego, będą zdolni do samodzielnej, właściwej interpretacji nauk zawartych w świętych księgach oraz mitach i legendach. Wyjaśnianie wprost najtrudniejszych duchowych nauk ludziom niedojrzałym i do tego nieprzygotowanym nie miało sensu, gdyż wzmacniało tylko ich ego, potęgując zazdrość i niezrozumienie, co dodatkowo zaburzało ich duchowy rozwój.
   Z tego właśnie powodu zarówno starożytni mędrcy, jak i Jezus nauczali ludzi, sięgając po barwne przypowieści pełne symbolicznych znaczeń. Ludzie w czasach przed narodzinami Chrystusa, a także Jego współcześni, postrzegali świat inaczej niż my. Używali innego języka, żyli w innej mitologii i innej religii, która wyłoniła się i kształtowała tysiące lat wcześniej. Bardzo trudno słowami i pojęciami, które służyły do opisu materialnego świata i zwykłych codziennych czynności, opisać transcendentny wymiar.
    Stąd od wieków mistycy używali sekretnej świętej mowy oraz symboli, które umożliwiały intuicyjne odkrycie ich znaczenia. Wyraz symbol pochodzi z języka greckiego i oznacza połączenie na nowo utraconej całości, l to właśnie jest zadaniem symboli, mają łączyć ziemską materialną egzystencję z ukrytą rzeczywistością, której nie jesteśmy w stanie dostrzec zwykłymi zmysłami. Stąd starożytne powiedzenie: Dobry symbol wart jest tysiąca słów. Symbole pozwalają odkryć intuicyjnie to, co nie jest bezpośrednio widoczne w otaczającym nas świecie. Są pomostami pomiędzy umysłem racjonalnym, intelektualnym a światem Ducha. Symbol dzięki swojej budowie jest jednocześnie odbierany przez obie półkule mózgu, co sprzyja dogłębnej analizie obiektu, który odzwierciedla. Dawne symbole i dziś są kluczami do duchowego wymiaru. Dla starożytnych cywilizacji, których kultura znacząco różniła się od naszej, woda, morze, sadzawka, źródło, wino, ogień, słońce, księżyc, dzban, drzewa, owoce, ryby, ptaki - stanowiły istotne symbole tego, co duchowe. Używano ich, aby wskazać świat niedostępny dla ludzkich zmysłów, ale jak najbardziej realny. Z tego powodu Jezus swoje nauki przekazywał najpierw uczniom w przypowieściach pełnych symbolicznych znaczeń. Tajemną wiedzą dzielił się tylko z wybranymi, gotowymi na to uczniami, na osobności.