Edgar Cayce odpowiada na dziesięć najważniejszych pytań

'

Fragment książki Edgar Cayce odpowiada na dziesięć najważniejszych pytań

   Rosnące publiczne zainteresowanie odmiennymi stanami świadomości, intuicją oraz zdolnościami duchowymi dało w ciągu ostatnich kilku lat niebywały rozkwit publikacji na te i podobne tematy. Na tle szerszej wiedzy O jednostkach dysponujących darem postrzegania pozazmysłowego coraz bardziej znana staje się postać Edgara Cayce''a. Sprzedano miliony egzemplarzy książek o jego życiu i pracy, w szeregu innych publikacji znalazły się rozdziały o nim, zaś w wielu znanych programach telewizyjnych wymieniono jego nazwisko.
    Stwierdzenie, że dość duża liczba osób słyszała o Edgarze Cayce, nie wydaje się przesadzone. A jednak wiele z nich — może nawet przeważająca większość — ma tylko niejasne wyobrażenie, kim był ten człowiek i jakiego rodzaju informacje przepływały przez niego w czasie jego słynnych duchowych odczytów. Ci, którzy słyszeli coś na temat Cayce''a, mogą zadawać sobie pytanie, czy Istotnie to, co mówił, ma dziś dla nas jakąś wartość.
    Edgar Cayce odpowiada na dziesięć najważniejszych pytań, to książka napisana głównie dla takich ludzi. Dla tych, których zainteresowała postać Edgara Cayce''a oraz istota jego duchowych odczytów. Dla tych, którzy są ciekawi, ale i sceptyczni. Którzy niekoniecznie wierzą od razu we wszystko co im się mówi i którzy do niezwykłych wydarzeń podchodzą z pewną dozą zdrowego rozsądku. I wreszcie dla tych, którzy chcą wiedzieć więcej, a przynajmniej pragną rozważyć pytanie, czy jest w tym coś wartego zachodu.
    Celem książki Edgar Cayce odpowiada na dziesięć najważniejszych pytań jest przybliżenie fenomenu, jakim był Edgar Cayce — mój dziadek — a także prezentacja myśli, jakie zostały przez niego odebrane. W prosty i jasny sposób książka ta przedstawia podstawowe idee i filozoficzne rozważania zawarte w tekstach Śpiącego Proroka, bez zakładania, że czytelnik posiada już jakąś wiedzę na temat Cayce''a oraz rodzaju informacji, jakie przekazywał.
    Książka, w jakiej pojawia się tego rodzaju wstęp, wymaga autora, którego nastawienie do treści jak i znajomość tematu z grubsza harmonizują z zamierzeniami czytelników. Osobą najbardziej odpowiednią byłby ktoś otwarty na koncepcję pozazmysłowego odbioru informacji, ale niekoniecznie całkowicie do tego przekonany.
     Naszym idealnym autorem nie powinien być zatem ktoś, kto cały czas spędza na pisaniu o niezwykłych zjawiskach. Powinna to być raczej osoba, która ma kontakt z różnymi dziedzinami nauki, dzięki czemu będzie w stanie zaprezentować bezstronne zestawienie wielu różnych aspektów ludzkiego doznania. Książka wymagałaby autora zdolnego dotrzeć do szerokiego spektrum czytelników. Winna dać wyczerpujący opis materiału, a jednocześnie pozwolić czytelnikom samym zdecydować czy chcą iść dalej za swym początkowym zainteresowaniem, czy też nie. Powinien to być ktoś dokładny i obiektywny, a w niektórych sprawach nawet odrobinę sceptyczny — innymi słowy, raczej dziennikarz aniżeli ślepy zwolennik.
    Przeszłość Johna G. Fullera bez wątpienia predestynuje go do podjęcia się tego zadania. Owoce jego pracy w wielu różnych dziedzinach zyskały niebywałą popularność. Statki kosmiczne, oceany i leśnictwo, oddziały ratunkowe. Sąsiedzkie Korpusy Młodych i projekty nawadniania, nadużywanie narkotyków, tornada i inne naturalne klęski — John informował o wszystkich tych sprawach operując zarówno słowem jak i taśmą filmową, czego wynikiem są wnikliwe i poruszające wyobraźnię materiały.
    Przez ponad dziesięć lat John był felietonistą w Sa-turday Review i pisywał do takich magazynów jak Reader''s Digest, Omni, Ladies'' Home Journal, Science Digest, Look i Playboy. Jest autorem wielu książek, włączając w to bestsellery The Interrupted Journey oraz Incident at Exeter. Jego praca pisarska uhonorowana została przez Amerykańskie Towarzystwo Bibliotekarskie, Nowojorską Akademię Nauk i Stowarzyszenie Nauczycieli.
     John jest również twórcą prezentowanego w telewizji publicznej programu The Great American Dre-am Machinę, który zdobył nagrodę Emmy. Wśród innych jego prac znajduje się ponad 75 dokumentalnych i edukacyjnych filmów oraz programów telewizyjnych, włączając w to Light Across the Shadow — zdobywcę dziennikarskiej nagrody Sigma Delta Chi dla najlepszego dokumentu z 1965 roku oraz Century III: The Oceans, który uhonorowano Złotym Orłem na Belgradzkim Festiwalu Filmowym w 1977 roku. Napisał, stworzył, a także wyreżyserował przedstawienia dla wszystkich trzech wielkich sieci telewizyjnych; jego The Twentieth Century pojawił się na kanale CBS, a DupontShow oj the Week prezentowała sieć NBC.
    Oprócz ogromnego doświadczenia i zdolności dziennikarskich John posiada również inną zaletę, bardzo ważną dla kogoś, kto pisze o niezwykłych zjawiskach. myślę tu o odwadze.

    Na informacje o Edgarze Cayce natknąłem się po raz pierwszy kilka lat temu, a stało się to całkiem przypadkowo. Po prostu jeden z moich przyjaciół nakłonił mnie do przeczytania dwóch książek: The Sleeping Prophet Jessa Sterna oraz There Is a River Thomasa Sugrue. Obaj autorzy są dziennikarzami i potrafią sprawiać, iż niewiarygodna historia Edgara Cayce''a staje się jak najbardziej wiarygodna. Ludzie, którzy przeczytali te książki, mieli z pewnością takie same odczucia.
     Treść tych publikacji oszołomiła mnie. Edgar Cayce był duchowym uzdrawiaczem. Doradzał tysiącom chorych i udręczonych ludzi, którzy rozpaczliwie poszukiwali pomocy. „Okiem swego umysłu" widział wnętrze pacjenta znajdującego się o tysiące mil od niego, a trafną diagnozą i skutecznym leczeniem zaskakiwał niejednego eksperta konwencjonalnej medycyny. Zbyt wiele, aby uwierzyć! Poczułem się jak dziecko próbujące uchwycić świecącą na niebie gwiazdkę i zrozumiałem, że muszę stać się dorosły i spojrzeć na problem z innego punktu widzenia. Odkryłem wówczas, że dokładna ocena każdego z medycznych przypadków w niezwykły sposób potwierdza uzdolnienia Edgara Cayce''a. Stałem więc znowu twarzą w twarz z historią, która wydawała się niemożliwa. Ale w miarę zagłębiania się w udokumentowane fakty, jej wiarygodność wciąż rosła. Byłem zaintrygowany postacią Cayce''a, wiedziałem jednak, że napisano już wiele o jego życiu i pracy. Nie sądziłem, bym mógł coś do tego dodać.
     W kilka lat później, szukając materiałów do zupełnie innej książki, odwiedziłem Charlesa Thomasa Cayce''a. Poczułem wtedy wielkie pragnienie, aby ponownie wgryźć się w historię Śpiącego Proroka i napisać coś, co dotyczyłoby jakiejś wyjątkowej strony jego niezwykłej pracy. Charles Thomas poparł ten projekt i wkrótce kilku członków A. R. E. spotkało się ze mną, by przedyskutować koncepcję przyszłej książki. Zrodziło się od razu pytanie: O co najczęściej pytali ludzie zwracający się do Cayce''a o pomoc?
     Wspólne badania treści odczytów oraz korespondencji kierowanej do Cayce''a okazały się dla mnie nieocenione. Dowiedziałem się, że porady medyczne były tylko częścią tej mozaiki. Wgląd Cayce''a w problemy dnia codziennego przekonał mnie, że jego praca w równym stopniu dotyczyła rozwiązywania problemów umysłowych, emocjonalnych i duchowych, co i zdrowia fizykalnego.
    W bibliotece A. R. E. odnalazłem kopie ponad czternastu tysięcy duchowych odczytów Cayce''a, przekazanych dla sześciu tysięcy osób, które prosiły o pomoc na przestrzeni ponad pięćdziesięciu lat. Nie byłem żadnym ekspertem w tej sprawie, liczyłem więc na pomoc zespołu, który wskazałby mi drogę.
W wyniku drobiazgowej analizy odczytów odszukaliśmy dziesięć najważniejszych pytań, które powtarzały się najczęściej. Ich autorzy stanowili dobry przekrój przez amerykańskie społeczeństwo. Musieliśmy jednak dokonać odpowiedniej selekcji, ponieważ to, co jest ważne dla sekretarki z Kansas, może być bez znaczenia dla pracownika firmy budowlanej ze Scarsdale w stanie Nowy Jork. W trakcie żmudnej pracy przeglądania treści odczytów, zaczęła się wyłaniać prawidłowość: pewne podstawowe pytania okazywały się ważne dla większości korespondentów Cayce''a. Wiek, zawód, miejsce zamieszkania czy też wyznanie religijne nie miały w tym przypadku większego znaczenia.
    Kiedy zespół A. R. E. pomagał mi w przeglądaniu odczytów i szukaniu odpowiedzi, jakich Cayce udzielił na podstawowe pytania, nie było tam oznak żadnego „kultu" osoby Cayce''a, żadnej presji ani też prób wpłynięcia na moje przekonania. Zawsze uważałem, że instytucja, która żarliwie i bez śladu obiektywizmu broni swego stanowiska, czyni to na swoją niekorzyść. A. R. E. Jest stowarzyszeniem, którego członkowie, poszukując nieustannie wiedzy, są otwarci na nowe perspektywy i unikają jakiegokolwiek uprzedzenia czy nietolerancji. Charles Thomas Cayce i jego zespół po prostu pozwalali, by niezwykłe wyczyny Cayce''a mówiły same za siebie.
   To, co czyni z Cayce''a kogoś więcej niż terapeutę, psychiatrę czy pastora, jest dla mnie oczywistym dowodem na to, że był on zdolny sięgać w poziom świadomości istniejący ponad ograniczonym i skończonym umysłem. Cayce wyrażał proste przekonanie, iż wszystko jest jednym. Lecz rusztowanie, które podtrzymuje tę wspólną platformę jest — jak się okazuje — ogromnie złożone. Przekonamy się o tym rozważając odpowiedzi na dziesięć najważniejszych pytań.

'