Wprowadzenie do książki
To co wiem na pewno
To nie jest nowa opowieść, ale na potrzeby tej książki warto może ją powtórzyć po raz ostatni. Był rok 1998, w telewizyjnej rozmowie na żywo z nieżyjącym już, znakomitym krytykiem filmowym z dziennika „Chicago Sun-Times” Genem Siskelem promowaliśmy film Pokochać i wszystko szło bez najmniejszych zakłóceń do chwili, gdy wywiad należało zakończyć.
- Powiedz... - poprosił. — Co wiesz na pewno?
Nie byłam nowicjuszką. Latami zadawałam mnóstwo pytań i mnie je zadawano, nieczęsto zapominałam języka w gębie, ale muszę przyznać, że Gene zbił mnie z tropu.
- Ehm... na temat filmu?-wyjąkałam; doskonale zdawałam sobie sprawę z tego, że chodzi mu o coś ważniejszego, głębszego i bardziej złożonego, lecz próbowałam zyskać na czasie, by znaleźć jakąś w miarę sensowną odpowiedź.
- Nie - odparł. - Wiesz, co mam na myśli: co wiesz na pewno o sobie, swoim życiu, czymkolwiek, wszystkim...
- Ehm... Wiem na pewno... hmm... Wiem na pewno, że muszę mieć więcej czasu, by się nad tym zastanowić, Gene.
Cóż, po szesnastu latach i wielu przemyśleniach kwestia ta pozostaje dla mnie najważniejszym pytaniem życia: co naprawdę wiem na pewno?
Zadawałam je sobie w każdym numerze magazynu „O” - „Co wiem na pewno” jest tytułem mojej comiesięcznej kolumny -i wierz mi, nadal z trudem znajduję odpowiedź. Co wiem na pewno? Wiem, że jeśli jeszcze raz wydawca zadzwoni, napisze e-mail albo wyśle choćby sygnał dymny, pytając, gdzie jest odcinek na ten miesiąc, zmienię nazwisko i wyjadę do Timbuktu!
Ale właśnie wtedy, gdy jestem gotowa wywiesić białą flagę i krzyczeć: „Jasna sprawa! To już koniec! Nie wiem nic!”, nagle - podczas spaceru z psem, picia herbaty lub kąpieli w wannie - nie wiadomo skąd pojawia się kryształowo jasny przebłysk, który wydobywa z mojej głowy, serca i trzewi to, co wiem bez cienia wątpliwości.
Muszę jednak przyznać, że ogarnął mnie niepokój, gdy przyszło do ponownego czytania czternastoletniej zawartości kolumny. Czy będzie to przypominało przeglądanie starych zdjęć, na których noszę stroje i fryzury kwalifikujące się do szuflady z napisem Wtedy wyglądało to na dobry pomysł”? Co zrobię, jeśli coś, czego wówczas byłam pewna, dziś okaże się czymś, co mi się tylko wydawało?
Wzięłam czerwony długopis, kieliszek sauvignon blanc, głęboko odetchnęłam, usiadłam i zaczęłam czytać. Podczas lektury wracały fale wspomnień o tym, co robiłam i w jakim punkcie życia byłam, pisząc te teksty. Nagle mi się przypomniało, jak łamałam sobie głowę i robiłam rachunek sumienia, siedząc do późnej nocy i wstając wcześnie po to, by odkryć, co sądzę na temat rzeczy, które mają w życiu znaczenie - takich jak radość, nieustępliwość, zachwyt, więź, wdzięczność i potencjał. Jestem szczęśliwa, bo mogę zapewnić, że w ciągu czternastu lat prowadzenia kolumny odkryłam, iż coś, co się wie, i to wie się naprawdę, wytrzymuje próbę czasu.
Chcę być dobrze zrozumiana: póki żyjemy, póty się uczymy, jeśli tylko jesteśmy otwarci na świat. Tak więc, chociaż moje poglądy opierają się na dość solidnych podstawach, nie obyło się bez użycia czerwonego długopisu, by skorygować niedoskonałości oraz pogłębić lub rozwinąć kilka starych prawd i drogo okupionych odkryć. Witaj w mojej prywatnej księdze objawień!
Mam nadzieję, że czytając o życiowych lekcjach, przed którymi się broniłam, przez które płakałam, z którymi się godziłam, które mnie bawiły i z których w rezultacie dowiedziałam się czegoś, co wiem na pewno, zaczniesz sobie stawiać to samo pytanie, które przed laty zadał mi Gene Siskel. Wiem też, że to, co po drodze odkryjesz, będzie fantastyczne, bo odkryjesz siebie.
Oprah Winfrey
wrzesień 2014 roku
Szczegółowe Informacje
-
Autor:
Oprah Winfrey
-
Tytuł oryginału:
What I Know For Sure
-
Liczba stron:
240
-
Wymiary:
125x180
-
Oprawa:
Twarda
-
ISBN:
978-83-7579-397-0
-
Tłumacz:
Dorota Kulikiewicz
-
Rok wydania:
2015