Wczytuję dane...
KOD: 978-83-62185-30-6
Autor: Nikołaj Danikow
Dostępność: 24 godzin
EAN: 9788362185306
Koszt wysyłki od: 9.90 PLN
Wydawca: Hartigrama
KUP TERAZ!

Wprowadzenie do książki

Uzdrawiająca moc wody utlenionej

   Przede wszystkim wspomnijmy o tym, że oficjalna medycyna nie uznaje leczenia za pomocą przyjmowania nadtlenku wodoru. Wewnętrzne (a tym bardziej donaczyniowe - dożylne lub dotętnicze) używanie nadtlenku wodoru w celach leczniczych nie jest dozwolone przez obowiązujące prawo. Analogiczny zakaz funkcjonuje również w Niemczech, Australii, Szwajcarii i na Kubie. W USA, Kanadzie i większości krajów anglojęzycznych (w Australii, Nowej Zelandii itd.) metoda jest również nieuznawana, lecz prawodawstwo jest mniej restrykcyjne, co pozwala na zastosowanie takiego leczenia w oddzielnych klinikach.

   Już od dawna zdecydowanie polecane jest używanie nadtlenku wodoru przy chorobach jamy ustnej i dziąseł.

   Do płukania jamy ustnej używa się 3-procentowego roztworu nadtlenku wodoru (jako wariant), a także przykłada do chorych miejsc tampony zmoczone w wodzie utlenionej.

   Przy chorobach dziąseł, jak również przy paradontozie, zaleca się wcieranie w chore dziąsła mieszanki sody oczyszczonej z 3-procentowym roztworem nadtlenku wodoru, zmieszanych do konsystencji pasty.   Zaleca się wykonywanie tej procedury 2 razy dziennie (rano i wieczorem) do pełnego wyzdrowienia.

   Nadtlenek wodoru stosowany jest również do wybielania zębów i pozbywania się nieprzyjemnego zapachu z ust.

   Przy anginach gardło płucze się 3-procentowym roztworem nadtlenku wodoru (wodą utlenioną), a następnie płucze się je mało stężonym roztworem nadmanganianu potasu.

   Używanie nadtlenku wodoru z roztworem nadmanganianu potasu dobrze działa przy zapaleniach gardła i zatok, lecz w takich przypadkach należy używać roztworu 1-procentowego. Do przemywania nosa używa się 10 ml każdego z tych roztworów, 3 razy dziennie. Kolejność ta sama. Należy wprowadzać roztwory do jamy nosowej za pomocą niewielkiej strzykawki lub małej gruszki.

   Przy zapaleniu ucha środkowego stosuje się nadtlenek wodoru w stężeniu 5~3 procent, do usuwaniu ropy i wzbogacania tkanek w tlen, co prowadzi do śmierci organizmów chorobotwórczych. Przy ostrych zapaleniach ucha nie zaleca się zakrapiania - preparat lepiej wprowadzać przy użyciu gazy. Przy przebiegu przewlekłym można również zakrapiać (po 5-6 kropel 2-3 razy dziennie).

    A teraz o krwawieniach z nosa. Szeroko rozpowszechniony pogląd, że nadtlenek wodoru jest przy krwawieniach z nosa środkiem zatrzymującym krwawienie, nie całkiem odpowiada prawdzie. Wprowadzanie dużych tamponów z nadtlenkiem wodoru do jamy nosowej prowadzi do wydzielania ciepła (podczas rozpadu nadtlenku), co może nawet zwiększyć krwawienie.
Lecz w wypadku niewielkich krwawień z kapilar i w przypadku skaleczeń lub otarć skóry, nadtlenek wodoru pomaga wspaniale.

   Wewnętrznie przyjmowany jest roztwór nadtlenku wodoru w wodzie Zaczynać należy od małych dawek -1 kropla 3-procentowego roztworu nadtlenku wodoru na 3 łyżki stołowe wody (ok. 50 ml) 3 razy dziennie na pusty żołądek. Następnie należy dodawać po 1 łyżce dziennie wody i odpowiednią ilość nadtlenku wodoru. Po 10 dniach przyjmowania należy zrobić 3-dniową przerwę. Następnie przyjmować drugiego dnia po 10, kropel i znowu zrobić przerwę na 1-2 dni. Kontynuować w następujący sposób: 2 dni przyjmować środek, dzień przerwy. Po 1,5-2 miesiącach należy wykonać kontrolne badania krwi.
   Zwolennik i propagator metody leczenia nadtlenkiem wodoru, amerykański lekarz William Douglas, uważa, że przyjmować nadtlenek wodoru można bezpiecznie do momentu, jeśli jego dobowa dawka nie przewyższy 30 kropel.

   Jak przyznają również gorliwi zwolennicy nadtlenku wodoru, przy jego stosowaniu nierzadko pojawiają się powikłania o różnym stopniu ciężkości.
   Wlewy dożylne są stanowczo niewskazane dla ludzi cierpiących na choroby dróg oddechowych, układu sercowo-naczyniowego i nerwowego, a także alergików.
   W wypadku dostania się do krwiobiegu dużej dawki nadtlenku wodoru, może ulec zakłóceniu przepływ krwi w płucach, co doprowadzi do pojawienia się embolii.
  Przy długotrwałym wewnętrznym używaniu nadtlenku wodoru (w tym również przy wprowadzaniu go przy użyciu lewatyw) istnieje duże ryzyko rozwoju wrzodowego zapalenia okrężnicy.
Jednym z częstych skutków ubocznych dożylnego stosowania H202 jest zapalenie żył. Korzystanie z nadtlenku wodoru w charakterze środka leczniczego może odbywać się wyłącznie pod kontrolą lekarza!

Szczegółowe Informacje

  • Autor: 

    Nikołaj Danikow

  • Liczba stron: 

    288

  • Wymiary: 

    145x205

  • Oprawa: 

    Miękka

  • ISBN: 

    978-83-62185-30-6

  • Rok wydania: 

    2018

Polecamy
Klienci, którzy kupili ten produkt wybrali również...