Wprowadzenie do książki

Przerwa w wieczności

   Gdzieś w świadomości leży nieodkryty kraj, obszar jeszcze niezbadany przez religię, filozofię ani naukę. Wiem, że on istnieje, ponieważ nieprzerwanie wdziera się do mojej świadomości. Wiem, że gdy się ukaże, przemieni on naturę rodzaju ludzkiego: wojny przestaną istnieć a jagnię położy się obok lwa. Wiem jak ten obszar się nazywa, gdyż został objawiony, jako Moje królestwo albo Moja chwała. O tym Królestwie mówił Chrystus Jezus, jednak żadne słowo mówione ani też żaden z dotychczas odkrytych manuskryptów nie ujawnił jak dotąd, jego pełnego znaczenia.
   W moich wzniosłych chwilach żyłem i doświadczałem tego Królestwa, a czasami jego atmosfera nie odstępowała mnie przez wiele dni by potem znów mnie opuścić. Niekiedy podczas uzdrowień byłem świadkiem jego działania, ale jak dotąd, udało mi się uchwycić jedynie jego mgnienie. Pokazało mi ono ludzki umysł, jego działania oraz to, jak ludzie potrafią wykorzystać go do celów złych oraz dobrych.
    To duchowe królestwo, ten wewnętrzny świat jest tak realny jak świat, który widzimy, słyszymy, smakujemy, dotykamy i wąchamy – jeżeli nie bardziej realny. To, czego stajemy się świadomi poprzez zmysły, ostatecznie zmienia się i zanika. Jednak ten wewnętrzny świat, te duchowe wspaniałości, które zostają nam objawione, ci duchowo oświeceni z którymi uczymy się przebywać w komunii – oni nigdy nie znikną.
   Jest to świat, który ukazał nam Mistrz Chrystus Jezus, Królestwo, które istnieje dokładnie tu gdzie jesteśmy, jeżeli tylko przyjmiemy Ducha Boga wewnątrz nas. Zostało ono już ustanowione na ziemi, jedynie oczekując, abyśmy je rozpoznali i urzeczywistnili.
    Odnalezienie tego Królestwa nie spowoduje, że zostaniemy wyciągnięci z tego świata. Będziemy w tym świecie jednak już nie z tego świata. Będziemy nadal cieszyć się rzeczami, które tworzą pełne i bogate życie; nie staniemy się ascetami, jednak nie będziemy już pragnąć rzeczy ani też tęsknić za nimi. I nawet, jeżeli uroki życia będą częścią naszych doświadczeń, to wewnętrznie będziemy na tyle wolni od nich, iż cała nasza wewnętrzna istota będzie żyła w Bogu i z Boga.
   Świat mistyczny jest światem realnym. Jest to świat, w którym ludzie i rzeczy powstały z iluminacji lub oświecenia świadomości. Ale jak możemy stać się oświeconymi? Jak możemy odnaleźć ten mistyczny świat i czym jest mistycyzm?
    Mistycyzm to „doświadczenie mistycznej unii lub bezpośredniej łączności z fundamentalną rzeczywistością opisywaną przez mistyków”. Jest to „teoria mistycznej wiedzy; doktryna lub przekonanie, że bezpośrednie poznanie Boga, duchowej prawdy, fundamentalnej rzeczywistości lub porównywalnych zagadnień, osiąga się poprzez bezpośrednią intuicję, wgląd lub oświecenie, w sposób różniący się od zwykłej zmysłowej percepcji” Mistyczne przesłanie wszystkich czasów jest wciąż takie samo. Język lub sposób podejścia mogą być różne, ale przesłanie i cel – osiągnięcie świadomej unii z Bogiem – nigdy się nie zmieniają.
    Nikt nie może stać się poszukiwaczem Boga będąc tylko człowiekiem, ale gdy Bóg dotyka człowieka, powodując, że w pewnym stopniu zostaje on przebudzony, prowadzi go do jakiegoś rodzaju duchowych nauk. Człowiek może pozostać na jednej ścieżce do końca swoich poszukiwań lub też może podążać od jednych nauczań do na-uczań innych aż ostatecznie znajdzie to, co zaspokoi jego pragnienie i doprowadzi go do urzeczywistnienia Boga. Mimo że wewnętrzny rozwój wyraża się w różnych językach, różnych pojęciach i różnych formach, jednak prowadzi on bezbłędnie do jedynego celu.
    Nic nie może się równać z fascynacją i przygodą mistycznego życia. Jest to życie pełne odkryć, odkryć, które zawsze są przed nami, nigdy za nami. Wczoraj mogliśmy doświadczyć czegoś, co wyniosło nas na szczyt. Jednak nie możemy żyć wczorajszą „perłą” lub wczorajsza manną, ponieważ wczorajsze doświadczenie, niezależnie od tego, jak było wspaniałe i poruszające duszę, jest jedynie przygotowaniem do przyszłych i wspanialszych doświadczeń, które są jeszcze przed nami. Odkrywanie rzeczy nienamacalnych, oczekujących na odkrycie tu i teraz, zawsze jest wyzwaniem.
   Królestwo Boże nie posiada ograniczeń i barier, a cała prawda, która została dana światu w minionych tysiącleciach, jest jedynie namiastką w porównaniu z tym, co jeszcze jest do odkrycia. Nikt jeszcze nie doświadczył nawet jednej milionowej z tego, co do tej pory zostało ukazane. Czy ktokolwiek i kiedykolwiek będzie w stanie objawić ostatnie słowo duchowej prawdy? Czy ktokolwiek jest w stanie przeniknąć głębię Boga? Czy ktokolwiek może odkryć wszechnię Boga? Faktem jest, że mistycy wszystkich czasów dali nam możliwość poznania jedynie cząstek prawdy, a ich słowa przepełnione są pewnością, ponieważ za tymi słowami stoi doświadczenie. Lecz jak wiele z tego, co przeczytaliśmy o duchowym objawieniu faktycznie doświadczyliśmy? Jak wiele z tego wciąż znajduje się zamknięte na stronach książek?     W ilu przypadkach mogliśmy być tego świadkami? Jak wiele prawdy rozwinęło się wewnętrznie w odnawiającą siłę i moc objawienia?
   Każdy kandydat na duchowej ścieżce powinien być w ciągłej gotowości na jakieś unikalne objawienie prawdy. Jeżeli jednak satysfakcjonują go jedynie słowa, bez wyciągania głębszego i pełniejszego znaczenia, którego słowa są tylko symbolami, oznacza to, że nie odżywia się on z wnętrza, a jedynie ze stronic książki. Czarny tusz nie smakuje zbyt dobrze, a drukowana strona nie jest żadnym pokarmem. Te osoby, które żywią się drukowanym słowem będą tak samo wygłodniałe, jak te, które cierpią z powodu niedożywienia. Odżywiająca substancja, która znajduje się w słowie drukowanym lub mówionym zawarta jest w prawdzie, która może być przyjęta do świadomości.
   Prawdy, które zostały objawione przez duchową literaturę są nasionami zasianymi w świadomości i jeżeli nasiona te zostaną zasiane w aktywnej i żyznej świadomości, wykiełkują i dadzą owoce, ale jeżeli trafią na świadomość uśpioną – czyli nieświadomość albo martwą świadomość – świadomość, która żyje w oparciu o formy, rytuały lub wczorajsze myśli, nie będą mogły się otworzyć, wykiełkować i dojrzeć.

   Bóg nie istnieje gdzieś w przestrzeni. Bóg, który jest, jest ukryty wewnątrz nas i czeka, aby każdy odkrył Go dla siebie. Nie trzeba udawać się do żadnego miejsca w czasie lub przestrzeni. Duchowa podróż, ta najwspanialsza ze wszystkich przygód, nie odbywa się w czasie i przestrzeni. Jest to podróż w świadomości – a tej podróży nikt za nas nie odbędzie.

— Joel S. Goldsmith