Nalterkson w niskiej dawce mało znany lek generyczny
Jak to możliwe, że lek generyczny - który, podawany niezgodnie z przeznaczeniem, w małych codziennych dawkach - okazał się pomagać ludziom cierpiącym na szeroką gamę chorób, wciąż tonie w mrocznych odmętach medycyny? Naltrekson w niskiej dawce (LDN) działa poprzez częściowe blokowanie receptorów opioidowych, co z kolei pomaga w równoważeniu układu odpornościowego poprzez skłanianie organizmu do produkcji większej ilości endorfin. Choć LDN nie jest dla każdego, ma wyjątkowo przystępną cenę i wywołuje niewiele skutków ubocznych. Przepisuje się go na całym świecie, aby pomóc osobom cierpiącym na cały szereg dolegliwości, takich jak stwardnienie rozsiane, toczeń, zapalenie tarczycy, nieswoiste zapalenia jelit i różne nowotwory, a także choroby ze spektrum autyzmu, chroniczne zmęczenie i depresję. Dzięki pomocy pokaźnej grupy medycznych profesjonalistów w tej książce znalazły się informacje na temat pochodzenia leku, podstawowego mechanizmu jego działania oraz najnowszych badań jego skuteczności. Stanowi ona obszerne źródło wiedzy dla lekarzy, farmaceutów i pacjentów, którzy gną dowiedzieć się więcej o tym, jak LDN pomaga ludziom. To kompendium jest wezwaniem do dalszych badań, które mogłyby pomóc kolejnym milionom chorych.
Leczenie LDN (Low Dose Naltrexone), czyli małymi dawkami naltreksonu, nie jest powszechnie znane w środowisku medycznym. Lekarze (w większości) słyszą tylko słowo „naltrekson”, czyli nazwę leku, który służy do leczenia uzależnień narkotyczno-alkoholowych. Klasyczne dawki, tzn. takie, które zostały zarejestrowane w psychiatrii, to 50-300 mg dziennie. Jednak dzięki nowatorskim obserwacjom Bihariego i Zagana z końca XX wieku okazało się, że naltrekson w małych dawkach (zazwyczaj od 1,5 do 4,5 mg) ma zupełnie inne, znacznie szersze właściwości.
Obecnie w krajach rozwiniętych, zwłaszcza Europy i Ameryki Północnej, doświadczamy niestety epidemii chorób przewlekłych, w tym autoim-munologicznych. Choroba autoimmunologiczna to taka, w której układ odpornościowy nie walczy z obcym agresorem, np. bakterią, wirusem, pasożytem, ale traktuje swoje tkanki jako obce i walczy sam z sobą. Następuje proces autodestrukcji, czyli samozabijania.
Przyczyny chorób autoimmunologicznych, czyli autoagresji, nie są w pełni poznane. Vojdani i Fasano postulują jednoczesne wystąpienie trzech czynników: predyspozycji genetycznej, czynników środowiskowych i zwiększonej przepuszczalności bariery jelitowej.
Stosowane obecnie leczenie chorób autoimmunologicznych obejmuje głównie terapię objawową, która bardzo często przynosi działania niepożądane (powszechnie znane powikłania po sterydach, immunosupresji).
Nie wszyscy, zarówno lekarze, jak i pacjenci, są zwolennikami tzw. terapii niefarmakologicznej (praktykuję ją od ponad 10 lat), która ma najczęściej charakter uzupełniający, ale jednocześnie jest leczeniem.
Szczegółowe Informacje
-
Autor:
Linda Elsegood
-
Tytuł oryginału:
The LDN Book: How a Little-Known Generic Drug ― Low Dose Naltrexone ― Could Revolutionize Treatment for Autoimmune Diseases, Cancer, Autism, Depression, and More
-
Liczba stron:
286
-
Wymiary:
145x205
-
Oprawa:
Miękka
-
ISBN:
978-83-66200-16-6
-
Rok wydania:
2020