Wprowadzenie do książki
Psychologia wspomagania rozwoju
Związek między człowiekiem a światem jest tak ścisły, że pominięcie go w procesie wspomagania rozwoju byłoby błędem. Nie da się zrozumieć człowieka bez zrozumienia świata, w którym żyje. Jose Ortega y Gasset (1982) pisze, że człowiek jest bytem relacyjnym: istnieje o tyle, o ile istnieją relacje odnoszące go do środowiska, w którym żyje. Dlatego w proponowanym tutaj podejściu proces wspomagania nie jest nakierowany na osobowość człowieka, lecz na jego koncepcję życia, którą bardziej lub mniej świadomie każdy z nas tworzy w temporalnej perspektywie własnego istnienia, w związku z relacjami ze światem. Wyobrażenie o charakterze drugiej osoby uzyskamy wtedy, gdy zapytamy o jej świat - zarówno ten codzienny, oglądany bezpośrednio, jak i ten, który jawi się po pewnym namyśle. Szczególnie wyraziście różnice w świecie życia człowieka można obserwować w aspekcie nie tylko interindywidualnym, ale także intrain-dywidualnym, kiedy zachoruje on na nieuleczalną chorobę. Pojawiają się wówczas inne doznania, które są bardzo znaczące, a „wkraczając" do świadomości, dokonują niekiedy radykalnych zmian. Następuje przewartościowanie i poszukiwanie sensu w sytuacji utraty nadziei - sensu często dostrzeganego w godnym zakończeniu życia.
Książka ta kieruje uwagę na człowieka działającego w świecie swojego życia. Odwraca ją od tak zwanego Ja, które często bywa wykorzystywane do tłumaczenia naszych ludzkich, niekiedy haniebnych postępków („Taki już jestem, trudno"). Jest także próbą zwrócenia uwagi na możliwość udzielania pomocy samemu sobie w trudnych chwilach życia. Być może odwołanie się do Rozmyślań Marka Aureliusza i głównych myśli filozofii stoickiej, a zwłaszcza idei kształtowania charakteru, jako najwyższej cnoty, oraz życia zgodnego z naturą, zaciekawi Czytelnika i skłoni do poszukiwania sposobu ukierunkowania własnej drogi życiowej. Zapewne zaproponowana tu koncepcja nie każdemu będzie odpowiadała. Wydaje się jednak, że tylko różnorodność podejść sprzyja rozwojowi nauki.
Napisałam ten krótki wstęp, by ułatwić Czytelnikowi decyzję o przeczytaniu mojej książki bądź zaniechaniu jej lektury. Jest on bowiem syntetycznym odzwierciedleniem zawartego w niej przesłania. Psychologię wspomagania rozwoju adresuję przede wszystkim do psychologów i studentów psychologii, specjalistów z zakresu nauk społecznych i medycznych, a także osób niezwiązanych zawodowo z pomaganiem, pracujących w różnych obszarach praktyki społecznej, innymi słowy - do wszystkich zainteresowanych oddziaływaniem wspomagającym. Prezentację koncepcji poprzedza Wprowadzenie ukazujące, zwłaszcza młodym adeptom nauki, jaka droga może prowadzić do jej powstania. Ta część może nie zainteresować innych Czytelników, którzy być może pominą ją podczas lektury. Pragnę jednak podzielić się refleksją, że koncepcje niezbyt często powstają w wyniku olśnienia. Zwykle są efektem żmudnych, nieustannych poszukiwań, popełniania błędów i ich naprawy i nigdy nie będą stanowiły ostatecznego, zakończonego rozwiązania problemu. Toteż książka ta nie ma charakteru tekstu akademickiego porządkującego i systematyzującego wiedzę, bardziej - zwłaszcza w niektórych fragmentach -przypomina esej mający skłonić do namysłu i refleksji.
Szczegółowe Informacje
-
Autor:
Barbara M. Kaja
-
Liczba stron:
333
-
Wymiary:
145x205
-
Oprawa:
Twarda
-
ISBN:
978-83-7489-311-4
-
Rok wydania:
2010