Wprowadzenie do książki
Tajemna moc tantrycznego oddychania
Akt zwyczajnego oddychania wymaga pobrania z otoczenia i wciągnięcia do płuc bogatego w tlen powietrza oraz wydychania powietrza nasyconego dwutlenkiem węgla. Powietrze jest wdychane wtedy, gdy szeroki mięsień zwany przeponą i mięśnie międzyżebrowe powiększają jamę klatki piersiowej, rozszerzając się na zewnątrz. Rozszerzenie tworzy w płucach niewielką próżnię i powietrze wsysane jest, aby ją wypełnić. Powietrze, które wnika do ciała poprzez dwa otwory nosowe, przechodzi przez gardło do tchawicy - głównej drogi oddechowej. Tchawica dzieli się na dwa oskrzela, które z kolei dzielą się i rozgałęziają na oskrzeliki przechodzące w pęcherzyki płucne, gdzie ma miejsce wymiana gazowa z krwią. Z drugiej strony wydychanie jest czynnością pasywną i nie wymaga żadnego wysiłku. Elastyczna przepona z powrotem cofa się do swojego pierwotnego położenia i sprawia, że powietrze z płuc wypychane jest na zewnątrz. W normalnych warunkach, kiedy oddech jest spokojny, cały ten proces trwa od 4 do 6 sekund. Ogólnie rzecz biorąc oddychanie jest procesem automatycznym przebiegającym w tempie od 10 do 15 oddechów na minutę, na które nie zwraca się świadomie uwagi. Ta automatyczna natura oddychania jest czymś zasadniczym dla naszego przetrwania, jako że do każdej komórki ciała musi być stale dostarczany tlen. Najbardziej wrażliwe są komórki mózgu i giną one bezpowrotnie, gdy choćby przez kilka minut nie dociera do nich tlen.
Jednak oddychanie nie zawsze jest automatyczne i, w przeciwieństwie do procesów trawienia i bicia serca, możemy, nie zważając na ośrodek oddychania w mózgu, zatrzymywać nasz oddech. Grupa komórek, która rządzi procesem oddychania i zwana jest ośrodkiem „oddechowym” znajduje się w tylnej części mózgu w rejonie rdzenia przedłużonego. Od tego ośrodka biegną połączenia nerwowe do wyższych ośrodków mózgu i do rdzenia kręgowego, dlatego stany emocjonalne umysłu tak głęboko wpływają na oddychanie. Stres emocjonalny może zwiększyć tempo oddychania, podczas gdy spokój pogłębia i zwalnia oddech.
Bliski związek oddychania ze zmianami stanów emocjonalnych umysłu znany był człowiekowi na długo przed narodzeniem się współczesnej nauki. Najwcześniejsze cywilizacje, zwłaszcza cywilizacje Indii i Chin, rozwinęły metody kontrolowania oddechu i w konsekwencji zmieniania emocji i stanów świadomości.
Bardzo szybkie i głębokie oddychanie przez długi czas doprowadza do zbyt szybkiej utraty dwutlenku węgla. To z kolei prowadzi do sztywności mięśni, stuporu i śpiączki kataleptycz-nej. W wielu religiach wykorzystuje się długotrwałe monotonne intonacje, okrzyki, śpiew i taniec do wywołania stanu przypominającego trans. Sposobem na zwiększenie ilości dwutlenku węgla we krwi jest powolne oddychanie. Zwiększenie poziomu dwutlenku węgla obniża zawartość tlenu, czego rezultatem jest niedotlenienie tkanek, uczucie zamroczenia i stany podobne do transu, podczas których ludzie miewają doświadczenia mistyczne. Medytacja i jogiczna metoda pranajamy próbują regulować stosunek dwutlenku węgla i tlenu we krwi, tak aby spowodować stany mistyczne.
Szczegółowe Informacje
-
Autor:
Swami Sivapriyananda
-
Tytuł oryginału:
Secret Power of Tantrik Breathing: Techniques for Attaining Health, Harmony, and Liberation
-
Liczba stron:
78
-
Wymiary:
125x195
-
Oprawa:
Miękka
-
ISBN:
978-83-7391-996-1
-
Tłumacz:
Agnieszka Rolka
-
Rok wydania:
2011