Wczytuję dane...
KOD: 978-83-87025-76-2
Autor: Deepak Chopra
EAN: 9788387025762
Koszt wysyłki od: 9.90 PLN
Wydawca: Medium

Wprowadzenie do książki

Życie po śmierci

   W doświadczeniach z pogranicza śmierci najczęściej pojawiają się twarze, głosy lub emocje. W innych kulturach ludzie mogą spodziewać się spotkań z duchami lub zwierzętami. Często osoba umierająca odczuwa blisko siebie jakąś subtelną obecność - powiew ciepła, zapach lub dźwięk - zanim opuści swe ciało. Można to w pewien sposób poznać po częstotliwości wibracji tej osoby. Ten, kto siedział przy łóżku umierającego, mógł słyszeć, jak mówił on o tym, iż w pokoju pojawił się nieżyjący współmałżonek albo inny bliski człowiek, dawno już zmarły. W chwili przechodzenia ze świata fizycznego do bardziej subtelnego powstaje pewnego rodzaju kontakt astralny.
   W momencie śmierci oddziela się od ciała fizycznego towarzyszące mu ciało astralne. Zgodnie z naukami wedyjskimi oddzielona dusza śpi przez pewien czas gdzieś w sferze astralnej, co ja nazywam okresem jej inkubacji. Nowe idee, zanim popchną człowieka do czynu, powoli przenikają do jego umysłu, i podobnie dzieje się z duszą. W normalnej sytuacji dusza śpi spokojnie, lecz jeśli człowiek umiera nagle lub przedwcześnie albo ma wiele niespełnionych pragnień, jej sen może być zakłócony i męczący. Groza gwałtownej śmierci odżywa wciąż na nowo, tak samo jak bardziej przyziemne cierpienia w rodzaju nieodwzajemnionej miłości lub smutku. Samobójcy doświadczają tego samego wewnętrznego bólu, który doprowadził ich do targnięcia się na własne życie.
   Niespełnione pragnienia nie muszą być negatywne. Tęsknota za przyjemnością także oznacza niemożność całkowitego odejścia. Mój wujek, człowiek głęboko oddany sprawom duchowym, słyszał wiele szczegółowych opowieści o duszach, które utknęły na niższych poziomach astralnych. Dni, miesiące czy lata nie są z perspektywy duszy żadną miarą czasu. Kiedy ludzie umierają nagle lub giną śmiercią nienaturalną, nie zdążyli wypracować dla siebie karmy; dopóki nie wypełnią swych zadań i zobowiązań, stale będą ciążyć ku gęstszym poziomom.
   Święci i mędrcy mają ten przywilej, że mogą swobodnie przemieszczać się między poziomami, nieograniczeni przez swoje pragnienia. Dusze niezrównoważone tkwią uwięzione na granicy dwóch światów i jeśli ich bliscy pozostawieni na ziemi zwracają się do nich w modlitwach, w smutku, niespełnionej miłości lub w próbie skontaktowania się z nimi, stale będą one przeżywać niepokój. Dusza powinna spokojnie spać w ciele astralnym tak jak kiedyś w łonie, a łagodna śmierć jej to umożliwia.
    Teraz powiemy o zjawisku, jakim jest widzenie w jednym przebłysku świadomości całego swojego życia. Ponieważ doświadczają tego ludzie na chwilę przed śmiercią, na przykład osoby tonące, przeżycie to musi być częścią procesu przejścia, przemiany, i niekoniecznie ma związek z samą śmiercią. W dzieciństwie nic mi o rym nie mówiono, ale później poznałem lekarza, który opowiedział mi, że kiedyś omal nie utonął przy wielkiej rafie koralowej u wybrzeży Australii. Opisał to wydarzenie jako bardzo spokojne doznanie, któremu towarzyszyła sekwencja obrazów przedstawiających całe jego życie - obrazy te przypominały raczej pokaz slajdów niż film. (Zastanawiam się, czy ten człowiek zostałby niezaznającą spoczynku duszą, gdyby straż przybrzeżna nie wyciągnęła go na czas z wody).
Duchowni swami często mówią o życiu pozagrobowym i zdaniem wielu z nich widzenie całego swojego życia w nagłym przebłysku olśnienia jest szczególnym procesem kar-micznym. Karma oplata duszę jak nić wrzeciono. Gdy człowiek staje wobec możliwości nagłej śmierci, nić owa szybko się odwija i widzi on obrazy wydarzeń, które kiedyś nastąpiły. W tym ciągu obrazów ukazują się tylko te momenty, które mają znaczenie w sensie karmicznym.
   W przypadku gdy ktoś umiera przez wiele tygodni lub miesięcy, karma odwija się powoli. Człowiek ten może być mocno pochłonięty przeszłością i poświęcać jej swoje myśli. W chwili śmierci, gdy wchodzi na poziom astralny, towarzyszy mu szybki przegląd całej jego karmy, a obrazy przesuwają się jak film odwijany ze szpuli.
   Jednak hinduscy rygoryści mogą uważać tę wizję za czyste złudzenie. Powiadają, że zjawisko widzenia całego swego życia w jednym ułamku sekundy świadczy o tym, iż każda sekunda zawiera w sobie całą wieczność.

Życie po śmierci jest miejscem, gdzie zyskujemy nową jasność widzenia.
Życie po śmierci nie jest statyczne. Gdy umrzemy, nadal się rozwijamy i wzrastamy.
Możliwość wyboru nie kończy się wraz ze śmiercią, lecz staje się większa.
Ziemskie obrazy przenoszą nas do życia pozagrobowego (widzimy to, do czego widzenia uwarunkowała nas nasza kultura), ale później dusza stawia twórcze kroki, które otwierają drogę do nowych światów.

   Chciałem się przekonać, jak wiarygodne są to przesłanki, ponieważ wychodzą one daleko poza chrześcijańską historię o niebie i piekle, której uczy się większość dzieci na Zachodzie. Stara tradycja czyni miejsce i dla miłości, i dla śmierci - nie jako wrogich sobie sił, lecz splecionych ze sobą aspektów jednego życia. Wielki poeta bengalski Ra-bindranath Tagore napisał:

  Noc pocałowała gasnący dzień i szepnęła: „Jestem śmiercią, twoją matką, ze mnie zrodzisz się na nowo".

   Świat pozagrobowy, z którym od dziecka się oswajałem, jest otwarty, jak zresztą samo życie. Ta stara duchowa mądrość towarzyszyła mi przez dziesięciolecia, modyfikowana przez doświadczenie i refleksję. To jedyne sensowne dla mnie podejście do śmierci pozwala nam wszystkiego doświadczać. Wierzę, że dam czytelnikom nadzieję na taką wolność - tutaj i w każdym świecie, jaki się pojawi.

Szczegółowe Informacje

  • Autor: 

    Deepak Chopra

  • Tytuł oryginału: 

    Life After Death: The Burden of Proof

  • Liczba stron: 

    317

  • Wymiary: 

    145x205

  • Oprawa: 

    Miękka

  • ISBN: 

    978-83-87025-76-2

  • Tłumacz: 

    Wanda Grajkowska

Polecamy
Klienci, którzy kupili ten produkt wybrali również...