Wczytuję dane...
KOD: 978-83-7377-521-3
Autor: Dr Thorwald Dethlefsen, Dr Ruediger Dahlke
EAN: 9788373775213
Koszt wysyłki od: 9.90 PLN

Wprowadzenie do książki

Choroba Twoim przyjacielem

    Książka Choroba Twoim przyjacielem jest niewygodna, ponieważ uniemożliwia traktowanie choroby jako alibi w obliczu nierozwiązanych problemów. Chcemy pokazać, że chory nie jest tylko niewinną ofarą jakichś błędów natury, ale sam jest sprawcą. Nie skupiamy się przy tym na szkodliwych substancjach występujących w środowisku, czynnikach cywilizacyjnych, niezdrowym stylu życia czy innych znanych „winnych”, ale chcemy wysunąć na pierwszy plan meta-psychiczny aspekt choroby. W tym ujęciu symptomy okazują się cielesnymi formami wyrazu psychicznych konfliktów i poprzez swoją symbolikę demaskują prawdziwe problemy pacjentów.
    W pierwszej części książki Choroba Twoim przyjacielem chcemy przedstawić teoretyczne założenia i filozofię choroby.
    Zdecydowanie zalecamy, aby tę pierwszą część czytać dokładnie i szczegółowo, nawet kilka razy, zanim przejdzie się do drugiej części. Tę książkę można określić jako kontynuację, ale również jako wyjaśnienie mojej poprzedniej książki Przeznaczenie jako szansa, chociaż postaraliśmy się nadać tej nowej książce jej własny spójny obraz. Uważamy jednak lekturę wcześniejszej publikacji za dobre uzupełnienie lub wprowadzenie – zwłaszcza jeśli część teoretyczna będzie sprawiać problemy.
    W drugiej części książki Choroba Twoim przyjacielem najpowszechniejsze symptomy chorobowe zostaną przedstawione w swojej symbolicznej wymowie i zinterpretowane jako formy wyrazu problemów psychicznych. Indeks wszystkich symptomów na końcu książki umożliwi czytelnikowi w razie potrzeby szybkie ponowne odnalezienie określonego objawu. Jednakże naszą główną intencją jest nauczenie czytelnika nowego punktu widzenia poprzez umożliwienie mu samodzielnego rozpoznawania znaczeń i interpretacji choroby oraz korzystania z tej wiedzy.
   Jednocześnie wykorzystaliśmy temat choroby jako pretekst do podjęcia wielu światopoglądowych i ezoterycznych tematów, które wykraczają poza wąskie ramy choroby. Ta książka nie jest trudna, ale nie jest też zupełnie łatwa czy banalna, jak mogłoby się wydawać niektórym osobom nierozumiejącym naszego pomysłu. Nie jest też „naukowa”, ponieważ brak jej ostrożności naukowych interpretacji. Jest napisana dla ludzi, którzy są gotowi wyruszyć w drogę, zamiast siedzieć na krawężniku i spędzać czas na żonglowaniu niezobowiązującymi frazesami. Ludzie, których celem jest oświecenie, nie mają czasu na naukę, potrzebują mądrości. Ta książka z pewnością napotka na opór, ale jednocześnie mamy nadzieję, że dotrze także do (mniejszej lub większej) grupy ludzi, którzy będą chcieli ją wykorzystać jako środek pomocniczy w swojej drodze. Napisaliśmy ją właśnie dla nich!

Dr Thorwald Dethlefsen i Ruediger Dahlke
Monachium, luty 1983

     Ludzka świadomość znajduje swoje cielesne odbicie w mózgu, przy czym typowo ludzka zdolność rozróżniania i rozsądek są przypisane korze mózgowej. Nic dziwnego, że ślady polaryzacji ludzkiej świadomości można odnaleźć w budowie kresomózgowia. Wiadomo, że dzieli się ono na dwie półkule, które są ze sobą połączone spoidłem wielkim (łac. corpus callosum). W przeszłości medycyna próbowała przeciwdziałać różnym symptomom, na przykład epilepsji czy nieznośnym bólom, przez chirurgiczne przecięcie tego spoidła i przerwanie wszystkich nerwowych połączeń między obiema półkulami (komisurotomia).
    Mimo że ten zabieg robił wrażenie tak poważnego, początkowo okazało się, że takie operacje przynosiły prawie nic nieznaczące wyniki. W ten sposób odkryto, że niewątpliwie obie półkule mózgu są tak samodzielne, że są jakby dwoma mózgami, które mogą wykonywać pracę niezależnie od siebie. Jednak pacjentów, u których półkule mózgu zostały rozdzielone, poddano dokładnym testom, które coraz wyraźniej pokazywały, że obie półkule mózgu bardzo różnią się od siebie swoją specyfiką i kompetencjami. Wiemy więc, że połączenia nerwowe są lateralnie skrzyżowane i przez to prawa połowa ludzkiego ciała jest połączona z lewą półkulą mózgu i vice versa, lewa połowa ciała jest zależna od prawej półkuli mózgowej. Kiedy wyżej wymienionym pacjentom zakrywało się oczy i dało się na przykład korkociąg do lewej dłoni, nie umieli oni nazwać tego przedmiotu, to znaczy nie potrafli znaleźć nazwy przynależnej tej badanej przez nich zmysłem dotyku rzeczy, ale żadnej trudności nie sprawiało im jej użycie. Ta sytuacja odwracała się, kiedy dawano im jakiś przedmiot do prawej dłoni: teraz znali jego właściwą nazwę, ale nie znajdowali dla niego właściwego zastosowania.
     Tak samo jak dłonie, także uszy i oczy są połączone z konkretnymi półkulami mózgu. W innym eksperymencie pacjentce z rozciętym spoidłem pokazywano różne figury geometryczne oddzielnie dla prawego i lewego oka. Podczas prezentowania tej serii, w polu widzenia lewego oka rzutowane było zdjęcie przedstawiające akt, tak, że ten obraz był postrzegany tylko przez prawą połowę mózgu. Pacjentka zaczerwieniła się i zaczęła chichotać, ale na pytanie prowadzącego badanie odpowiedziała: „Nic, tylko błysk światła” i chichotała dalej. Obraz postrzegany przez prawą półkulę mózgu prowadzi więc do jakiejś reakcji, ale nie może zostać postrzeżony i sformułowany pojęciowo czy słownie. Jeśli zapachy zostaną skierowane tylko do lewej dziurki nosa, także zajdzie odpowiednia reakcja, ale pacjent nie będzie potrafił ich określić. Kiedy pokazywano pacjentom złożone wyrażenie, jak na przykład „piłka nożna”, tak że lewe oko widziało tylko pierwszą część „piłka”, a prawe oko tylko drugą część „nożna” - pacjent czytał tylko słowo „nożna”, ponieważ słowo „piłka” nie może zostać językowo zanalizowane przez prawą półkulę mózgu.
    Takie eksperymenty zostały niedawno bardzo rozbudowane i udoskonalane i do dzisiaj prowadzą do odkryć, które można podsumować następująco: półkule mózgu różnią się od siebie funkcjami i obszarem działań oraz kompetencjami. Lewą półkulę mózgu można nazwać „werbalną”, ponieważ jest odpowiedzialna za logikę i strukturę języka, za czytanie i pisanie. Poddaje wszystkie bodźce tego świata racjonalnej analizie, myśli przy pomocy liczb. Lewa półkula mózgu jest więc odpowiedzialna także za liczby i liczenie. Ponadto także poczucie czasu mieści się w lewej półkuli mózgu.
     Wszystkie umiejętności, które znajdują się na przeciwległym biegunie niż te wymienione powyżej, mają swoje źródło w działaniu prawej półkuli mózgu. Zamiast analizowania znajdziemy tu umiejętność całościowego zrozumienia kompleksu zależności, wzorów i struktur. Ta półkula mózgu umożliwia więc zrozumienie całości na podstawie małej części (pars pro toto). Oczywiście prawej półkuli mózgu zawdzięczamy również umiejętność rozumienia i tworzenia pojęć o charakterze logicznym (pojęcia nadrzędne, abstrakcyjne), które nie istnieją w rzeczywistości. W prawej półkuli mózgu znajdziemy tylko archaiczne formy języka, które oparte są raczej na obrazach dźwiękowych i skojarzeniach niż na spójnej składni. Ta k liryka, jak i wypowiedzi osób cierpiących na schizofrenię dają dobry obraz prawopółkulowej mowy.     Jest w niej zakorzenione również myślenie analogiczne i posługiwanie się symbolami. Prawa półkula mózgu jest odpowiedzialna za obszar duszy, w którym ukryte są obrazy i sny i nie podlega sposobowi rozumienia czasu, za który odpowiada lewa półkula mózgu.
    Zależnie od czynności, jakie człowiek podejmuje w danej chwili, jedna z półkul mózgu staje się w tym momencie dominująca. Logiczne myślenie, czytanie, pisanie i liczenie wymusza więc dominację lewej półkuli mózgu, natomiast podczas słuchania muzyki, marzenia, wyobrażania sobie różnych rzeczy i medytacji prawa półkula mózgu dochodzi do głosu. Mimo dominacji jednej z części mózgu w danym czasie, zdrowi ludzie mają zawsze do dyspozycji informacje z tej półkuli mózgu, która pozostaje wtedy subdominantą, ponieważ przez spoidło następuje ożywiona wymiana danych. Spolaryzowana specjalizacja obu półkul mózgu pokrywa się dokładnie z pradawną wiedzą ezoteryczną na temat polaryzacji. W taoizmie dwa prapierwiastki określa się jako yang (pierwiastek męski) i yin (pierwiastek żeński), na które dzieli się jedność tao. W hermetycznej tradycji ta sama polaryzacja jest wyrażana przez symbole słońca (męski) i księżyca (żeński). Chińskie yang albo też słońce są symbolami aktywności, tego, co pozytywne, pierwiastka męskiego, który w obszarze psychologicznym odpowiada dziennemu stanowi świadomości. Chińskie yin czy księżyc obejmuje to, co negatywne, żeńskie, pierwiastek przyjmujący i odpowiada ludzkiej nieświadomości.

Szczegółowe Informacje

  • Autor: 

    Dr Thorwald Dethlefsen, Dr Ruediger Dahlke

  • Tytuł oryginału: 

    Krankheit als Weg. Deutung und Be-Deutung der Krankheitsbilder

  • Liczba stron: 

    368

  • Wymiary: 

    145x205

  • Oprawa: 

    Miękka

  • ISBN: 

    978-83-7377-521-3

  • Tłumacz: 

    Kamila Petrikowska

  • Rok wydania: 

    2012

Polecamy
Klienci, którzy kupili ten produkt wybrali również...